اغلب ما فکر می‌کنیم مدیتیشن یعنی خاموش کردن ذهن یا به چیزی فکر نکردن. درست است که مدیتیشن باعث آرامش ذهن می‌شود، اما این کار نیاز به مقدماتی دارد و باید برای آن ارزش زیادی قائل باشید.

مدیتیشن به فعالیت نیاز دارد. ممکن است تمرینات مدیتیشن کمی خسته‌کننده باشد. این برای جامعه ما که نتیجه گراست و دوست دارد زود به نتیجه کاری که می‌کند برسد، بد باشد؛ اما اگر حوصله به خرج دهید، این راه‌ها برای مدیتیشن بسیار مناسب است.

مدیتیشن یعنی چه؟

در فارسی به آن می‌گویند مراقبه. مراقبه یا مدیتیشن ماهیتی شرقی دارد و در کشورهایی که مردم آن به درون خود زیاد اهمیت می‌دهند، رواج زیادی دارد. مدیتیشن به زبان ساده یعنی تمرکز. به‌طوری‌که نیروهای درونی‌مان آزاد شوند و بتوانند با فراغ بال به فعالیت بپردازند.

مدیتیشن چه فوایدی دارد؟

مدیتیشن فواید زیادی دارد. مدیتیشن برای مغز ما انگار آبی است بر روی آتش. باور ندارید؟ عکس زیر را ملاحظه کنید. این یک اسکن «هیت مپ» از مغز ماست. ببینید ده دقیقه مدیتیشن چطور باعث آرامش مغز شده است.

فواید مدیتیشن به صورت خلاصه:

• مدیتیشن با از بین بردن تمام عوامل مزاحم، به تمرکز ما کمک می‌کند.
• مدیتیشن به کاهش استرس در کنار آمدن با احساسات منفی کمک می‌کند.
• مدیتیشن باعث تقویت حافظه می‌شود.
• باعث افزایش توانمندی ما در ارتباط با دیگران می‌شود.
• افرادی که به طور دائم مدیتیشن می‌کنند، فشار خون پایین‌تری دارند.
• مدیتیشن کنندگان احساس خستگی کمتری می‌کنند
• افرادی که مدیتیشن می‌کنند در مقایسه با سایرین کمتر و به ندرت بیمار می‌شوند.
• انجام دائم مدیتیشن از آسیب‌های ژنتیکی جلوگیری می‌کند.

چطور مدیتیشن کنیم؟

برای یک مبتدی بسیار مشکل است که ساعت‌ها بنشینید و به هیچ چیز فکر نکند و یا یک «ذهن خالی» داشته باشید. به‌طورکلی، ساده‌ترین راه برای شروع فکر کردن با تمرکز بر روی نفس است – مثالی از یکی از رایج‌ترین رویکردها در تفکر: تمرکز.

گام اول: برای مدیتیشن برنامه‌ریزی داشته باشید

اول باید به خود قول بدهید که به صورت منظم می‌خواهید مدیتیشن کنید و نه برای همین یک‌بار. اگر می‌خواهید نتیجه بگیرید، باید برنامه‌ریزی کنید. مثلاً به خود بگویید هفته‌ای سه بار این کار را انجام می‌دهم. پس یک دوره زمانی مثلاً شش ماه را برای نتیجه گرفتن از مدیتیشن انتخاب کنید و استارت بزنید.

گام دوم: یک آیین خاص برای خودتان داشته باشید

این آیین خاص می‌تواند نوشیدن یک فنجان قهوه یا شیر باشد قبل از شروع مدیتیشن و یا خاموش کردن همه وسایل الکترونیکی مثل تلویزیون، موبایل و کامپیوتر در خانه و یا یک دوش آب گرم کوتاه.

گام سوم: مکان و زمان مناسبی پیدا کنید

بهتر است جایی که مدیتیشن می‌کنید، آرام، لذت‌بخش و بدون مزاحمت‌های انسانی یا صداهای عجیب غریب باشد.

وقتی کسی پشت در خانه‌تان دارد با بیل مکانیکی چاله‌ای می‌کند، طبیعتاً نمی‌توانید مراقبه کنید.

زمان مدیتیشن هم مهم است. این‌طور به نظر می‌رسد که صبح‌ها، برای انجام مدیتیشن مناسب‌تر است، چون ذهنتان استراحت کرده و هنوز درگیر روزمرگی نشده است. البته می‌توانید شب‌هنگام هم مدیتیشن کنید تا خستگی یک روز کاری‌تان به در شود.

اگر تازه‌کار هستید، 5 تا 10 دقیقه مدیتیشن برای شروع کافی است. به‌تدریج می‌توانید این زمان را افزایش بدهید.

شمع معطر و دسته‌گل می‌توانند تجربه مدیتیشن شما را بهبود ببخشند. نور را کم کنید یا چراغ‌ها را خاموش‌کنید تا به تمرکز شما کمک کند.

گام چهارم: لباس راحت بپوشید و بالش مدیتیشن داشته باشید

بالش مدیتیشن که به زافوس معروف است یک بالش دایره‌ای شکل است که به شما اجازه نشستن روی آن در هنگام مدیتیشن را می‌دهد و به دلیل نداشتن تکیه‌گاه مانند صندلی باعث افزایش تمرکز شما روی انرژی می‌شود. اگر بالش زافوس ندارید، می‌توانید بالش‌های دیگری به کار ببرید.

همچنین در هنگام انجام مدیتیشن، لباس راحت بپوشید تا تمرکزتان به دلیل تنگ بودن لباس‌هایی مانند جین به هم نخورد. لباس‌های گشاد یا لباس‌خواب مناسب است.

گام پنجم: بدن ما باید در چه وضعیتی باشد؟

هرکسی می‌تواند وضعیت بدنی خاصی داشته باشد تا احساس راحتی کند. شما ممکن است روی صندلی راحت باشید و یا روی زمین دراز کشیده باشید؛ اما سعی کنید راحت‌ترین وضعیت را پیدا کنید. شایع‌ترین وضعیت چهارزانو نشستن با کمری صاف و مستقیم است. در این حالت گردن شما هم رو به جلو و صاف قرار می‌گیرد.

دست‌های شما روی ران پا قرار می‌گیرد و پاهایتان به خوبی در میان بدنتان جمع شده است. این‌ها الزام نیست. شما حتی می‌توانید هدر حالی که راه می‌روید، مراقبه کنید.

گام ششم: نقطه‌ تمرکز خود را پیدا و انتخاب کنید

نقطه تمرکز شما بستگی به این دارد که شما با چه چیزی بیشتر آرام می‌شوید و آیا ذهنتان تصویری است، صوتی است و یا لمسی.

مثلاً اگر صدا برایتان جذاب‌تر است، می‌توانید عبارات یا کلماتی را به کار ببرید که به شما آرامش می‌دهد: صلح، عشق، آسمان، پرنده، درختان و غیره…!

به جز این کلمات، از جملات تأکیدی و مثبت هم می‌توانید بهره ببرید: «من در وضعیتی آسوده و راحت به سر می‌برم» یا «چیزی برای نگرانی نیست، من آرام و راحتم». اگر نمی‌خواهید حرفی بزنید، می‌توانید از صوت‌هایی که از قبل با صداهای زیبا ضبط شده و در سطح اینترنت هم موجود است بهره ببرید. کافی است سرچ کنید.

اگر ذهنتان بیشتر تصویری است، مکان موردعلاقه‌تان در طبیعت را با چشمان بسته تجسم کنید یا به شیء مقابلتان چشم بدوزید: شمع روشن، گل، عکس، تصویر کسی که دوستش دارید و غیره.

یک راه مشاهده‌ی تنفس شمارش آن است: طی سه تا هفت شماره نفس خود را به داخل بدهید و همین فاصله را برای بازدم به کار ببرید. سپس به‌سادگی به مشاهده‌ تنفستان بپردازید، نظاره‌گر ریتم طبیعی و حرکات شکم و قفسه سینه‌تان باشید.

بهتر است وضعیت‌های بدنی و روش‌هایی که انتخاب می‌کنید را در طول مدیتیشن تغییر ندهید. هر وقت چیزی را که در آن فوق‌العاده راحت هستید پیدا کردید، همان را ادامه دهید.

راستی! ممکن است در دفعات ابتدایی، تمرکزتان را برای چندین بار از دست بدهید، اما ناامید نشوید و ادامه دهید. بالاخره به جایی خواهید رسید که دیگر حواستان به این راحتی‌ها پرت نمی‌شود.

گام هفتم: سایر وضعیت‌ها

سر خود را مقداری پایین بیاورید. انگار دارید به پایین نگاه می‌کنید. بهتر است چشمانتان بسته باشد تا حواستان پرت نشود. سرتان باید طوری پایین بیاید که تنفس شما دچار مشکل نشود.

در طول مدیتیشن، دهان را بسته و از بینی نفس بکشید. دم و بازدم باید از بینی انجام بشود. عضله فک را نیز شل کنید تا راحت‌تر تمرکز کرده و به آرامش برسید. تمام مدیتیشن به تنفس درست شما بستگی دارد. با تمرکز روی تنفس خود متوجه می‌شوید که دیگر افکار از ذهن شما بیرون می‌روند و نگرانی شما کاهش پیدا می‌کند.

در مقاله زیر در این باره بخوانید که چطور می توانیم با مدیتیشن، یک زندگی فوق العاده خلق می کنیم:

اگر در مدیتیشن حواسمان پرت شد چه‌کار کنیم؟

پاسخ این است: دوباره سعی کنید. به‌ تدریج این حواس‌پرتی‌ها کاهش می‌یابد. دوباره روی تنفس تمرکز کنید. حتی اگر تجربه زیادی در مدیتیشن داشته باشید، بازهم امکان دارد که افکار مزاحم و روزانه همیشگی به سراغ شما بیایند و تمرکز شما از بین برود اما اشکالی ندارد. در هنگام بروز این مشکل دوباره روی تنفس تمرکز کرده تا آن‌ها از بین بروند. تمرکز روی دم راحت‌تر از بازدم است.

به خودتان سخت نگیرید. باید قبول کنید که تمرکز سخت است مخصوصاً اگر در ابتدای کار باشید. همه تازه‌کارها در ابتدای کار با خودشان صحبت می‌کنند که چیز مهمی نیست. انتظار نداشته باشید که با یک‌بار تمرین بتوانید مدیتیشن را یاد بگیرید. هرروز مدیتیشن را انجام دهید و تا می‌توانید زمان آن را بیشتر کنید.

یک راهکار 7 مرحله‌ای خوب دیگر برای مدیتیشن

برای شروع آموزش مراقبه کامل آماده‌اید؟

1 – اعضای بدنتان را به همراه تنفس آرام کنید

ذهن، بدن و تنفس ما کاملاً با هم در ارتباط اند. بدن خود را ریلکس کنید و با چند نفس عمیق تنفس تان را کنترل کنید تا ذهنتان آرام شدن را شروع کند.

 در این میان سیستم عصبی پاراسمپاتیک فعال می‌شود و در نتیجه استرس از حد نرمال پایین‌تر خواهد آمد. به همین دلیل در یوگا شکل قرار گیری بدن و تنفس رکن اصلی می‌باشند.

 زمانی که روی بالشت یا صندلی یا روی زمین نشسته‌اید، سه تا پنج نفس عمیق بکشید (با بینی هوا را داخل بکشید و با دهان بیرون بدهید) کاملاً آهسته و عمیق این کار را انجام دهید.

دم: خودتان را در زمان حال قرار دهید.

باز دم: بدنتان را ریلکس کنید و ماهیچه‌های خود را از انقباض و فشار خارج کنید.

تمام حواستان به ورود هوا، ریلکس کردن زبان، فک و اجزای صورتتان باشد.

2- یک ذهن شاد!

 مغز ما به طرز شگفت‌آوری طراحی شده تا از درد دوری کند و به دنبال آرامش باشد، پس قبل از شروع مراقبه حتماً از افکار مثبت استفاده کنید و تمرکزتان روی خاطرات خوب و آرامش‌بخش باشد.

 در این صورت شما به مغز خود این پیام را می‌فرستید که همه چیز در امن و امان است و دلیلی برای بی‌قراری و استرس نیست.

زمانی که مغز شما شاد و متمرکز شد به طور طبیعی آرام و ساکت می‌شود و به هماهنگی می‌رسد. بعد از ریلکس کردن ذهن و بدن حتماً به قانون سوم که ذهن شاد است توجه کنید و این مراحل را انجام دهید:

یک دلیل برای شکرگزاری از زندگی پیدا کنید و به آن فکر کنید.

به آرامش مدیتیشن و مراقبه فکر کنید (البته اگر قبلاً انجام داده‌اید)

به خودتان بگوید همه چیز در امن و امان است.

احساس خوبی داشته باشید که وقت خود را صرف استحکام، آرامش و درمان ذهن خود می‌کنید.

اگر به خدا ایمان دارید، قبل از مدیتیشن می‌توانید دعایی کوتاه کنید و از پروردگار خود سپاسگزار باشید.

می‌دانید که شما ظرفیت عشق و علاقه را در قلب خود دارید و فرستادن عشق و علاقه به دیگران می‌تواند قبل از مراقبه احساس زیبایی در شما به وجود بیاورد.

 همچنین می‌توانید برای قرارگیری در مراقبه عمیق، در جایی ساکت و به دور از حواس‌پرتی مراقبه را انجام دهید. اگر نتوانستید چنین مکانی را پیدا کنید می‌توانید از هدفون و موسیقی بی کلام برای تمرکز بیشتر استفاده کنید.

3- تعهد داشته باشید

 چند دقیقه را برای شروع تمرکز اختصاص دهید و تغییر شگفت آور این قانون را با چشم خود ببینید.

برای مثال می‌توانید به آرامی و با لحن مهربانانه به ذهن خود بگوید:

 برای چند دقیقه آینده من فقط تمرکزم را روی مراقبه می‌گذارم، برای من چیزی برای فکر کردن و کاری برای انجام دادن نیست. ذهن زیبای من لطفاً در این دقایق مزاحم من نشو. من اکنون مراقبه عمیق را آغاز خواهم کرد 

 آرام صحبت کردن رمز این قانون است و بسیار مهم است. همان‌طور که «سوامی راما»  می‌گوید:  «من می‌توانم انجامش دهم، من انجامش خواهم داد و من انجامش می‌دهم. »

این کلید تمرکز در «مراقبه» است. اگر احساس می‌کنید که تمرکز کافی و یا آرامش کافی برای شروع مراقبه را ندارید اشکالی ندارد. شروعش کنید، با چندین بار تمرین می‌توانید تمرکز و توجه خود را برای شروع مراقبه به دست بیاورید. شما به تدریج در مراقبه حرفه‌ای خواهید شد.

4- از حواس‌پرتی‌ها نگران نشوید

در طول مراقبه بسیار مهم است که خودتان را قضاوت نکنید و احساس بد به خودتان راه ندهید که  نمی‌توانید و حواستان پرت  می‌شود. این افکار بسیار مضر هستند و در روند مراقبه تأثیر منفی می‌گذارند.

 یاد بگیرید که در طول این مراقبه عمیق با خودتان مهربان باشید. شما برای سال‌ها به ذهنتان یاد داده‌اید که حواس‌پرت باشد و هجوم افکار مختلف را تحمل کند، پس باید به ذهنتان زمان بدهید تا خودش را با آراستگی و تمرکز وفق دهد. آرام باشید و با خودتان مهربان باشید.

5- از تمرکز لذت ببرید

زمانی اتفاق می‌افتد که شدیداً در مراقبه عمیق غرق می‌شوید و به اوج تمرکز خود می‌رسید. یادتان باشد که در این لحظه که آرام، پایدار و ساکت هستید، شاد باشید و لذت ببرید.

 ذهن طراحی شده است تا به دنبال درد و لذت باشد. دائماً به دنبال خاطرات خوب و خاطرات بد در مغز شما بگردد و با افکار متفاوت خودش را درگیر کند. ذهنتان را آموزش دهید تا از تمرکز لذت ببرد، این لذت شادی با شروع تمرکز و بیشتر شدن آن افزایش می‌یابد.

 بر اساس اعتقادات بودا لذت  و شادی  دو رکن اساسی از پنج رکن مراقبه کامل هستند. هرچقدر که شما بیشتر یاد می‌گیرید که از تمرکز لذت ببرید کمتر ذهنتان خودش را برای اتفاقات کوچک و بزرگ پیرامونتان بی‌قرار می‌کند.

این تمرین بسیار مهم و آموزش‌دهنده است. زمانی که در اوج مراقبه کامل هستید از آن لحظات لذت ببرید و شادی آن را با تمام وجود خود احساس کنید و ساکن باشید.

6- آرام برگردید

 وقتی زمان مراقبه رو به اتمام است آرام به حال برگردید نه سریعاً چشمان خود را باز کنید. ذهنتان را در همان آرامش نگه دارید و به آرامی انگشتان و بعد دستتان را تکان دهید. سپس چشمان خود را باز کنید.

 این آرامش در برگشت به شما کمک می‌کند که تا در تمام ساعات روز حس آرامش مراقبه را همراه داشته باشید.

7- احساس و تجربیات خود را بنویسید و از آن یک کتاب بسازید

من شدیداً توصیه می‌کنم که احساسات و تجربیات خودتان را از مراقبه‌ای که انجام داده‌اید بنویسید. این تمرین باعث می‌شود تا تجربیات شما به‌صورت کامل در ذهنتان ثبت شود و تنها مانند یک خواب گذرا از ذهنتان پاک نشود. چند سؤال را بنویسید و به آن‌ها پاسخ دهید.

• چه احساسی داشتم؟
• ذهن من در حین مراقبه عمیق چگونه بود؟
• چند بار حواسم پرت شد و دلیلش چه افکاری بود؟
• بنویسید و بنویسید تا در ذهنتان ثبت شود برای همیشه.

بدنتان را آرام کنید، آرام نفس بکشید و خودتان را در زمان حال نگه دارید.

ذهنتان را با خاطرات خوب و مفرح شاد کنید.

قدرت تمرکز خود را افزایش دهید.

از حواس‌پرتی‌های مابین  مراقبه کامل  ناراحت و ناامید نشوید.

لحظات شیرین و آرام‌بخش را در ذهنتان ثبت کنید.

به آرامی از حالت مراقبه خارج شوید.

تجربیات خود را از این مراقبه عمیق بنویسید.

چه لباسی برای مدیتیشن انتخاب کنیم؟

لباس یوگا و یا لباس مدیتیشن باید نرم و راحت باشد و آرامش برایتان به ارمغان بیاورد.

لباس راحتی که در منزل می‌پوشید باید شرایط خاصی داشته باشد تا به آرامش شما کمک کند.

اگر اهل مدیتیشن هستید ضروری است که لباس مناسب برای این کار را انتخاب کنید. چون پوشیدن لباس راحت، نرم و آرامش‌بخش به تمرکز روی روح و روان کمک می‌کند.

علاوه بر جنس و کیفیت و مدل لباس، رنگ لباس راحتی هم مهم است؛ چون انتخاب رنگ‌های نامناسب تمرکز را بر هم می‌زند. اگر در جمع مدیتیشن می‌کنید (مثلاً باشگاه یوگا و مدیتیشن) باید به تمرکز و آرامش دیگران نیز توجه کنید. در این قسمت از مقاله «مدیتیشن چیست» نکات ضروری برای انتخاب لباس راحتی مدیتیشن را با هم مرور می‌کنیم.

تأکید روی راحتی لباس

لباسی بپوشید که در آن احساس اعتماد به نفس کنید.

هیچ معیار خاصی برای انتخاب لباس مدیتیشن وجود ندارد و انتخاب شما نمی‌تواند غلط یا درست باشد. بلکه بسته به هر فرد لباس راحتی هم متفاوت است.

برخی افراد پوشیدن شلوار گرم‌کن را ترجیح می‌دهند، برخی افراد شلوار یوگا و تاپ یا تی‌شرت می‌پوشند پس مهم نیست چه می‌پوشید، چیزی را بپوشید که در آن احساس راحتی و اعتماد به نفس کافی داشته باشید، اما اگر احساس خوب و راحتی نداشته باشید مدیتیشن شما هم بی‌اثر خواهد بود.

لباس‌های گشاد بپوشید. از پوشیدن لباس‌های تنگ که نفس کشیدن را برایتان سخت می‌کنند دوری کنید. مدیتیشن در چنین لباسی اصلا جالب نمی شود.

لباسی را انتخاب کنید که گشاد باشد و فشاری به بدن وارد نکند. البته نه آن‌قدر گشاد که شما را اذیت کند.

معمولاً پیراهن‌های گشاد دکمه‌دار انتخاب خوبی برای مدیتیشن هستند. اگر احساس خارش، بی حسی و یا خواب رفتگی در اندام‌های خود می‌کنید احتمالاً لباس شما تنگ است.

شلوارهایی که بند کشی دارند بهترین انتخاب برای مدیتیشن هستند چون در هر پوزیشنی قابل استفاده هستند.

لباسی نپوشید که سنگین و  شلخته باشد

تمرکز و آرامش در یک لباس سنگین مثل کت دشوار است پس حتماً آن را خارج کنید. شلوار جین، لگینگ، سوئی شرت و هدبند هم معمولاً به قسمت‌هایی از بدن فشار وارد می‌کنند و مناسب این کار نیستند.

اگر امکان عوض کردن لباس‌های خود را ندارید کمربند خود را باز کنید و دکمه‌های پیراهن را ببندید. به طور کلی هرچیزی که باعث حواس پرتی شود مثل جواهرات و ساعت و … باید جدا شود تا مدیتیشن را درست انجام دهید.

یک لباس مخصوص مدیتیشن در نظر بگیرید: وقتی لباس مناسبی را برای مدیتیشن پیدا کردید که در آن احساس تمرکز و آرامش کافی دارید می‌توانید آن لباس را به عنوان لباس دائم مدیتیشن خود انتخاب کنید.

این لباس می‌تواند حالت یونیفرم داشته باشد و هر وقت آن را می‌پوشید احساس آرامش خود به خود در شما ظاهر می‌شود. البته می‌توانید هزینه کنید و یک دست لباس مخصوص مدیتیشن هم تهیه کنید تا این کار را حرفه‌ای، ساده و سریع انجام دهید.

لباس مدیتیشن باید چه رنگی باشد؟

رنگ‌های تحریک کننده را بشناسید. رنگ‌ها روی احساس و انرژی و عملکرد ما اثر مستقیم دارند. شما می‌توانید انرژی یک رنگ را جذب کنید و رنگ می‌تواند برای بهبود وضعیت و تعادل بدن به کار رود و حتی فکر کردن به یک رنگ هم روی سطح انرژی و تعادل بدن تأثیر می‌گذارد؛ بنابراین رنگ‌هایی که برای لباس راحتی مدیتیشن استفاده می‌شوند اهمیت زیادی دارند و نقش مهم‌تری ایفا می‌کنند.

رنگ لباس را با هدف تعیین کنید، هدف شما از مدیتیشن بر اساس شرایط و نیازهای شما تغییر می‌کند و قبل از آن که مدیتیشن را شروع کنید باید مشخص کنید که چه هدفی دارد سپس رنگ لباس را بر این اساس انتخاب کنید:

قرمز:
قوی‌ترین رنگ است که شما را تشویق به فعالیت بدنی می‌کند و اشتیاق و جسارت و قدرت شما را افزایش می‌دهد.

نارنجی:
شما را به ارتباط و تغییر تشویق می‌کند.

زرد:
تحریک کننده خلاقیت، شادی و عقل است.

سبز:
تحریک کننده شکوفایی، موفقیت و بهبودی است.

آبی:
 نشانگر آرامش روحی و ارتباط است.

بنفش:
تحریک کننده و نماد قدرت است.

سرمه‌ای:
تحریک کننده ادراک و بینش است.

سفید:
نماد حفاظت و پاکی است.

صورتی:
نماد مهربانی و دلسوزی است.

قهوه‌ای:
شما را به خاکی بودن و تواضع تشویق می‌کند.

سیاه:
فقدان رنگ است و بهتر است نپوشید…

پس اگر برای غلبه بر افسردگی مدیتیشن می‌کنید زرد بپوشید یا اگر برای درمان بیماری این کار را انجام می‌دهید سبز بپوشید.

رنگ‌های مختلف را امتحان کنید: هرچند رنگ‌ها نشانه‌های مشخصی هستند اما روی هر فردی اثر متفاوتی دارند. شما می‌توانید با رنگ‌های مختلف لباس مدیتیشن را تجربه کنید و به احساس خود توجه کنید و بر اساس قضاوت شخصی خود رنگی را که آرامش بیشتری به شما می‌دهد انتخاب کنید.

مثلاً ممکن است رنگ سبز برای یک شخص آرامش‌بخش و برای شخص دیگری حواس پرتی همراه داشته باشد. علاوه بر رنگ لباس به رنگ محیط، دیوارها، زیرانداز و … هم هنگام مدیتیشن توجه داشته باشید.

لباس‌های راحتی مناسب برای حضور در جمع

میانه‌رو و موقر باشید. اگر در یک جمع مدیتیشن می‌کنید باید لباس‌ها را متعادل انتخاب کنید و از پوشیدن لباس‌های کوتاه و نامتعارف مثلاً لباس یقه باز و … خودداری کنید. پوشش لازم داشته باشید چون این لباس‌ها ممکن است برای بقیه اعضای گروه حواس پرتی به همراه داشته باشد و شما را از اهدافتان دور کند.

لباس‌ها را روی هم بپوشید. پوشیدن چند لایه لباس روی هم به شما کمک می‌کند که در هر نوع محیط و شرایط آب و هوایی راحت باشید.

سالن‌های ورزش و مدیتیشن معمولاً دارای تهویه و سیستم سرمایش هستند و در شروع مدیتیشن و ورزش شما احساس سرما می‌کنید اما با ادامه فعالیت دمای بدن افزایش می‌یابد و شما می‌توانید لایه‌های رویی لباس را خارج کنید و یا در صورت احساس سرما جوراب بپوشید. لباس‌هایی که از جنس پنبه و ابریشم باشند بهترین انتخاب برای پوشیدن روی لباس‌های مدیتیشن هستند.

قوانین را رعایت کنید.

مدیتیشن در حقیقت یک عمل شبه مذهبی است که رنگ و روی ورزشی به خود گرفته است. در گذشته این کار در معابد کشورهای آسیای شرقی صورت می‌گرفته است و قوانین خاص خود را دارد. در هر صورت وقتی این فعالیت را انتخاب می‌کنید باید قوانین مرتبط با آن را هم بپذیرید مثلاً ممنوعیت پوشیدن شلوارک، تاپ، کفش و ضرورت پوشاندن زانو را مد نظر داشته باشید.

چاکرا چیست و چاکراها کجای بدن ما قرار دارند؟

شاید اگر اهل مسائل علمی و روانشناسی باشید نام چاکرا و چاکرا درمانی به گوشتان آشنا باشد، نوعی تقسیم‌بندی مراکز انرژی بدن که انرژی‌های مثبت و منفی بدن را دربر می‌گیرد و می‌توان آن را تقویت نمود و یا حتی به عقیده برخی حال آدمی را دگرگون کرد.

هندوها معتقدند چاکراها مراکز انرژی در بدن انسان هستند. چاکرا‌ها (مراکز انرژی) مراکز هفتگانه قدرت و انرژی‌اند که در ستون فقرات در کالبد غیرمادی یا اثیری قرار دارند و در واقع رابط بین روح و جسم هستند.

چاکرا یا شاکرا در وجود هر موجود زنده‌ای قرار دارد حتی گیاهان. این چاکراها منابع انرژی‌ها به عبارتی شریان‌های حیات هستند.

چاکرا واژه‌ای سانسکریت به معنای دروازه (برخی چرخ هم گفته‌اند) است.

چاکرا‌ها مدام در حال چرخش هستند که به آن‌ها نیروی حیات هم می‌گویند و از میان شبکه‌ای از مجرا‌های باریک به نام نادی در سراسر بدن جریان دارند.

در حدود 72000 نادی در کالبد انسان وجود دارد.

چاکرا‌ها روی نادی اصلی قرار دارند و در سرتاسر ستون فقرات امتداد دارند. چاکرا‌ها دوار هستند.

بدن ما شامل انرژی‌های مثبت و منفی است. سمت راست بدن حاوی انرژی مثبت و سمت چپ بدن حاوی انرژی منفی است.

این انرژی‌ها بر مسیر چرخشی چاکرا‌ها نیز تأثیر می‌گذارند. به نظر می‌رسد هر چاکرا نام و رنگ مخصوصی هم دارد که به طور مارپیچ از مرکز آن به سمت بیرون در حرکت است و به یکی از رنگ‌های رنگین کمان مربوط است. هزاران سال است که چاکرا‌ها در شرق شناخته شده و مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

چاکرا‌های اصلی

چاکرا‌های اصلی مراکز انرژی در حال چرخش هستند که به‌طور عادی 3 تا 4 اینچ قطر دارند و اعضای اصلی و حیاتی کالبد فیزیکی را کنترل می‌کنند و به آن‌ها انرژی می‌دهند.

چاکرا‌های اصلی درست مانند نیروگاه‌هایی هستند که انرژی حیاتی را برای اعضای حیاتی و اصلی تأمین می‌کنند.

اگر این نیروگاه‌ها به خوبی کار نکنند اعضای حیاتی ضعیف یا بیمار می‌شوند، زیرا برای درست کار کردن، انرژی حیاتی کافی ندارند.

چاکرا‌های فرعی

قطر چاکرا‌های فرعی یک تا دو اینچ است و چاکرا‌های بسیار کوچک، بخش‌های کم اهمیت‌تر کالبد جسمانی را کنترل می‌کنند و به آن‌ها انرژی می‌دهند.

چاکرا‌ها در داخل کالبد فیزیکی نفوذ می‌کنند و در ورای آن نیز امتداد می‌یابند.

چاکرا‌ها از دو طریق غده درون‌ریز و سیستم عصبی بر جسم اثر متقابل دارند.

معرفی هفت چاکرا

 چاکرای ریشه: در پایین ستون فقرات قرار دارد و رنگش قرمز است.

 چاکرای خارجی: در پشت و تقریباً پنج سانتیمتری زیر ناف قرار دارد و رنگ آن نارنجی است.

 چاکرا خورشیدی: چهار انگشت بالاتر از ناف است. به آن گوهر ناف می‌گویند و رنگش زرد است.

 چاکرا قلب: در مرکز سینه و در امتداد قلب قرار دارد و رنگ آن سبز است.

 چاکرا گلو: در سطح گلو قرار گرفته است و رنگ آن نیلی است.

 چاکرا چشم سوم (پیشانی): در پیشانی و بین دو ابرو قرار دارد و به رنگ آبی تیره است.

 چاکرا فرق سر: در بالاترین قسمت سر قرار دارد و قوی‌ترین ارتعاشات انرژی بدن را زیر نظر دارد که رنگ آن بنفش است.

چرا بیمار می‌شویم؟

زمانی که مجرای چاکرا‌ها بسته شود و یا از حالت تعادل خارج شوند، منجر به بیماری می‌شود. سرکوب کردن هر نوع احساسات و عواطف و شوک عصبی و هر نوع ناراحتی و لطمه روحی باعث می‌شود که چاکراها، یعنی مراکز انرژی حیاتی از حالت تعادل خارج شوند.

غم و غصه، عصبانیت، حسادت، خودخوری و رنجش، صدمه شدیدی به چاکرا‌ها می‌زند و آن‌ها بسته می‌شوند.

برای برقراری تعادل دوباره، فوراً باید هر نوع احساس ناخوشایند خود را شناسایی و هر نوع انرژی منفی را رها کنید تا چاکرا‌ها بتوانند دوباره متعادل شوند.

وظایف چاکراها چه چیزهایی است؟

 جذب، گوارش و توزیع پرانا (انرژی حیاتی) در بخش‌های مختلف بدن بر عهده چاکراهاست.

 کنترل، تقویت و مسئولیت درست کار کردن کالبد جسمانی و اعضای مختلف آن را بر عهده دارند. غده درون‌ریز به وسیله بعضی از چاکرا‌های اصلی تنظیم می‌شوند و انرژی می‌گیرند. با کنترل و دست‌کاری چاکرا‌های اصلی می‌توان غده درون‌ریز را تحریک یا مهار کرد. تعداد زیادی از ناخوشی‌ها، تا حدودی ناشی از خوب کار نکردن چاکرا‌ها هستند.

بعضی از چاکرا‌ها مراکز استعداد‌های روانی هستند.

فعال‌سازی چاکرا‌های خاص ممکن است باعث توسعه یافتن استعداد‌های روانی خاص شود. برای مثال چاکرا‌های کف دست برای فعال کردن، آسان‌ترین و امن‌ترین چاکرا‌ها هستند. با فعال کردن چاکرا‌هایی که در مرکز کف دست‌ها قرار دارند فرد می‌تواند توانایی خود را در احساس کردن انرژی‌های لطیف، هاله درونی، هاله تندرستی و هاله بیرونی توسعه دهد.

این کار با تمرکز ، به سادگی انجام می‌شود.

برای فعال‌سازی چاکراها، می‌توانید همین عبارت را در گوگل سرچ کنید.

مقاله  آموزش کامل مدیتیشن و «مدیتیشن چیست»  به پایان رسید، اما فراموش نکنید که کلید موفقیت در تکرار است…

با یک اپلیکیشن فوق العاده، به سوی پاکسازی جسم و روان خود بروید و ازهرگونه آلودگی خود را رها کنید…

در مورد  اپلیکیشن آرامیا در لینک زیر بیشتر بخوانید:

👇👇👇
آرامیا چیست؟ چه بود و چه می‌شود؟!