سینگل تسک بودن یا مولتی تسک بودن؟ مسئله این است!

من حس می‌کنم خودم مولتی تسک هستم. یعنی همزمان به چند حوزه علاقه دارم. هم به نویسندگی علاقه دارم و هم به کتاب خوندن، هم حوزه محیط زیست رو دوست دارم و هم یادگیری ورزش‌های مختلف و نقد و تحلیل فیلم. اینها تنها گوشه‌ای از علاقه‌مندی‌های من هستند.

مطمئنم خیلی از افراد دیگه هم همینطور هستن. برعکس؛ خیلی‌ها فقط یک حوزه تخصصی رو گرفتن و تا آخرش میخوان برن.

بحث در مورد مولتی تسک بودن (چندپتانسیلی) یا سینگل تسک بودن (تک پتانسیلی) زیاد هست.

مثلاً بعضی‌ها میگن سینگل تسک ها موفق‌تر هستند. اونها در یک حوزه تخصص ویژه دارن و همیشه برای اون تخصصشون آماده‌ان. بعضی دیگه میگن این خودش یه مشکله. چون اگه اون تخصص از بین بره یا دیگه نیازی بهش نباشه، اون آدم متخصص در یک بن بست فکری و شغلی قرار میگیره.

در مورد مولتی تسک بودن هم بعضیا میگن چنین افرادی تمرکز ندارن و دائماً از این شاخه به اون شاخه میپرن و نمیتونن موفقیت بزرگی کسب کنن. در عوض بعضیا میگن چنین آدمایی اگه راهش رو پیدا کنن و بتونن زمینه‌های مختلف مورد علاقه شون رو با هم ترکیب کنن یا در یک مسیر قرار بدهند، آدم‌های بسیار موفقی میشن.

بحث در این مورد زیاد هست. انشالا در یک مقاله این مبحث رو به خوبی باز خواهیم کرد.

با این تفاسیر شما چجوری هستید؟ تک پتانسیل یا چند پتانسیل؟