نمونه هایی از اختلافات مذاکره در محل کار

وقتی اختلافاتی در محل کار ایجاد می شود، تولیدات منتفی شده و کارمندان علاقه خود به کار و انگیزه شان را از دست می دهند.
مدیرها و منابع انسانیِ ماهر باید در انتقاد از مدیریت ماهر شوند و بخشی از انتقاد مدیریت شامل اختلافات مذاکره در محل کار است.
درک اینکه اختلاف در محل کار می تواند چه نتایجی داشته باشد، می تواند در فهم بهترین راه ها برای حل اختلافات مذاکره به ما کمک کند.

• راهبرد های شفاف سازی

گاهی اوقات تنها چیزی که برای راه حل اختلافات لازم است، شفاف سازی خط مشی شرکت یا وظایف شغل کارکنان می باشد.
مثلا، اگر دو کارگر درباره وظایفان در اجرای یک کار بخصوص جر و بحث کنند، شرایط نیازمند این است که مدیر هر یک از کارهای آنها را بررسی و تنظیم کند.
انتهای یک مذاکره که بخاطر اشتباه تفسیر در خط مشی یا وظایف دچار اختلاف شده، فرصتی برای یک شرکت است تا راهنمایی های واضحی ترتیب ببیند که مانع از چنین اختلافاتی در آینده می شود.

به هنگام مذاکره شفاف سازی این راهنمایی ها مهم است که مدیریت سازمان و کارکنانی که در اختلاف و جر و بحث شرکت داشتند
و یک منبع انسانی بی طرف حضور داشته باشد که این شفاف سازی از طریق مذاکره بخشی از وظایف شرکت شود.

• میزان کار هر فرد در زمان معین

اختلافات می توانند در محل کار بعنوان نتیجه ی میزان کار زیادتر ایجاد شود که کارکن را تحت فشار قرار داده است.
وقتی صحبت از سطوح بالای کار می شود، مدیریت باید یک روش فعال مذاکره به کار بگیرد.
اینجاست که پیش بینی در مورد طرح تولید پیک سالانه ی شرکت دخیل می شود،

مثلا تعطیلات، یا افزایش تقاضای مشتری برای تولید یک کالای جدید.
باید کارمند را برای افزایش میزان کار آماده کنیم و به او پیشنهاد ساعت های بیشتر دهیم یا شیفت ها را نامرتب کنیم تا به او کمک کنیم با استرس کارش کنار آید.
اگر نمی توان در حالت بهتری با شرایط کاری دست و پنجه نرم کرد، مذاکرات اختلافی رخ می دهند تا راه حل های بهتری برای کاهش ساعت اضافی که کارکنان حس می کنند باری به روی دوششان است پیدا شود.
کارمندان اضافه ای که جزو کارکنان موقتی می شوند می توانند کمک کنند تا راه حلی برای اختلافات محل کار بیابیم.

• نیروی کارمندان

کارکنان باید حس کنند در موفقیت شرکت دخیل بوده اند وگرنه اختلافاتی در محل کار رخ خواهد داد.
وقتی کارکنان حس می کنند تیم مدیر آنها را بیگانه می دانند چون مدیر نمی تواند نیرویی که کارکنان مصرف می کنند را در تصمیم های شرکت دخیل کند، کارکنان رفتار بدی از خود نشان می دهند.
مذاکره با کارکنان به طوری که حس کنند بیگانه تلقی شده اند، یک فرآیند حساس است.

شرکت نمی تواند از کارکنان بخواهد سر کارها و وظایفشان برگردند و در عین حال خواهان نیرو و انرژی آنها هم باشد.
وقتی حتی پس از اینکه یک کارمند نارضایتی خود را نشان می دهد باز هم به او می گویند چه کار کند و چه کار نکند، بین او و مدیر اختلاف و جر و بحث پیش می آید.
تیم مدیریت باید راه هایی جلوی روی کارمندان بگذارد تا آنها هم از خود برای کار مایه بگذارند مثلا می توانند کمی راه ها را برایشان باز بگذارند یا صندق پیشنهاداتی در اتاق استراحت قرار دهند و از پیشنهادات آنها استفاده کنند.

• تبادل اطلاعات

مردم با روش های مختلفی ارتباط برقرار می کنند.
بعضی از مردم برای درک یک موضوع، نیاز به اطلاعات کمی دارند درحالیکه عده ای دیگر اطلاعات زیاد و توضیحات شفافی می خواهند تا مفهوم چیزی را بفهمند.
وقتی کارکنان با راه های مختلف اطلاعات را انتقال می دهند و سعی می کنند در محل کار رابطه ای ایجاد کنند،
ممکن است اختلافاتی ایجاد شود.

مذاکره یک سوءتفاهم در مورد اطلاعات می تواند به همان اندازه که به هر طرف اجازه می دهیم موقعیت خود را بیان کنند ساده باشد
و سپس مدیر بعنوان یک آسان کننده که به هر طرف کمک می کند تا بیشتر بفهمند عمل می کند.
قبل از اینکه حریف ها جمع شوند تا اینگونه اختلافات حل گردند، مدیر باید یک مدتی به صورت فردی با هر یک از افراد حرف بزند تا مطمئن شود اگر درکی ایجاد شد، همان درک دوباره اختلاف دیگری ایجاد نکند.