دو کلید

ما ارتباط بر قرار می کنیم تا درک شویم و دیگران را درک کنیم. اکر صحبت کنیم و هیچ کس گوش ندهد در واقع ارتباط ما موثر نخواهد بود.

دو کلید ارتباط موثر و حقیقی این ها هستند:

اول عمیق گوش کردن و دوم گفتار محبت آمیز

عمیق گوش کردن و گفتار محبت آمیز بهترین ابزاری هستند که من برای برقراری و دوباره برقراری ارتباط با دیگران و کم کردن درد و رنج می شناسم.

همه ما می خواهیم درکمان کنند. وقتی که با شخص دیگر ارتباط برقرار می کنیم، به خصوص اگر تمرکز حواس رد درد و رنج خود را تمرین نکرده و به خویشتن خویش گوش نداده باشیم، نگرانیم مبادا دیگران فورا" درکمان نکنند. ما دوست داریم با ابراز خود شروع کنیم.

ولی در ابتدا این گونه صحبت کردن معمولا" اثر نمی کند. عمیق گوش کردن باید در اولویت قرار گیرد. تمرین تمرکز حواس پر درد و رنج تشخیص و پذیرفتن درد و رنج در خودمان و در شخص دیگر موجب درک لازم برای ارتباط مفید می شود.

وقتی که با این نیت به کسی گوش می دهیم که یاری اش دهیم کم تر عذاب بکشد، این به معنای عمیق گوش کردن است. وقتی که با دلسوزی گوش می دهیم گرفتار قضاوت نمی شویم شاید قضاوتی صورت نگیرد، ولی محکم به آن نمی چسبیم. عمیق گوش کردن این قدرت دا دارد تا یاریمان دهد لحظه ای شادی و شادکامی بیافرینیم، و یاریمان میدهد با حسی دردناک برخورد کنیم.