🔴 "گاهی ندیدن و نشنیدن لازم است."

دو قطره آب که به هم نزدیک شوند، تشکیل یک قطره بزرگ تر می دهند!

اما دوتکه سنگ هیچ گاه با هم یکی نمی شوند !

پس هر چه سخت تر باشیم، فهم دیگران برای مان مشکل تر، و در نتیجه امکان بزرگ تر شدن مان نیز کاهش می یابد!

آب در عین نرمی و لطافت در مقایسه با سنگ، به مراتب سر سخت تر، و در رسیدن به هدف خود لجوج تر و مصمم تر است.

سنگ، پشت اولین مانع جدی می ایستد. اما آب راه خود را به سمت دریا می یابد.

در زندگی، معنای واقعی سرسختی، استواری و مصمم بودن را، در دل نرمی و گذشت باید جستجو کرد.

گاهی لازم است کوتاه بیایی!

گاهی نمی توان بخشود و گذشت...اما می توان چشمان را بست و عبور کرد.

گاهی مجبور می شوی نادیده بگیری!

گاهی نگاهت را به سمت دیگر بدوز که نبینی!

ولی با آگاهی و شناخت...!

همانطور که یکی از پیش فرض های برنامه‌ریزی عصبی زبانی در این ارتباط تاکید بر انعطاف‌پذیری دارد: