صبر کنید...
با خودم فکر میکردم چرا هر دفعه تو مدرسه استادی تاکید میکنن که کارت اسممون رو با خودمون بیاریم!
یکیش این بود که منظم بودن رو بهتر یاد بگیریم و اینکه بهمون حس خوبی میده!
با خودم گفتم این حس خوب رو چطوری تو کلاس خودم به وجود بیارم ؟
واسه بچه ها چیزای رنگی جذابه و اگه خودشون درستش کنن،چون موقع درست کردنش خوشحال بودن ،همیشه اون خاطره و حس خوبو براشون یاداوری کردیم!
اول با خودم گفتم پیکسل نقاشی کنیم!
اما بعد از فکر کردن و همفکری با مشاور شیش سالم! (بله درسته من یه نی نی مشاور دارم تا حس بچه ها رو بهتر بدونم!)
متوجه شدیم امکان داره بچه ها بحثشون بشه سر اینکه پیکسل کی خوشگل تره!
و مال خودشون رو دوست نداشته باشن!
پس به این نتیجه رسیدم که با خودم مهره بیارم و بدم بچه ها باهاش دستبند درست کنن!
هم تو روند درست کردنش بهشون خوش گذشته!
هم ترکیب رنگ خلاقیتشون رو قوی میکنه و هم اینکه از الان ینظم رو یاد میگیرن و حافظشون قوی میشه و کم کم یاد میگیرن هر لباسی مناسب یک جای خاصه!
این بود حضم تجربه ی من!
دنبال کننده
دنبال شونده
ماجرا
نیایش بابایی شونزده ساله و کم سن ترین عضو مدرسه استادی4.مربی بازی و مهارت کودوکان و سخنران تربیت فرزند هستم.امیدوارم به رویاتون برسید! با یک لبخند ساده!