دستا بالا یوه!

من امروز اولین سخنرانی در حیطه‌ی استادی خودم رو تجربه کردم! یه سخنرانی خوب برای بیماران ام اس! امروز براشون از اهمال کاری در درمان و تلاش برای بهتر شدن گفتم! انقد سخنرانی خوب بود که بعد از سخنرانی ازم وقت مشاوره می خواستن!

اما اتفاقی که باید درموردش بنویسم! هضم تجربم از آموزش‌های آقای بهارم پور بود! 

میان برنامه سخنرانیم همراه شد با ترکیبی از حرکت آقای بهرام پور و آقای وجکانی و یه حرکت جدید طراحی کردم براش!

اما قشنگ‌ترین قستمش وقتی بود که از بیماران ام اسی خواستم شکرگزاری کنن و بعد دستهاشون رو بیارن بالا و با شمارش من انگشتاهاشون رو باز کنن که درنهایت به تشویق ختم شد!

از سخنرانی‌های آقای بهرام پور خیلی خیلی هضم تجربه کردم!

راضی‌ام ازش!