صبر کنید...
اولین جلسه دوره جامع فن بیان شیراز بود که استاد صادقلو تعدادی از دانشپذیران دوره های قبل را فرا خواند و این دانشپذیران را به عنوان حامیان ما معرفی کردند بچه ها را گروه بندی و هر گروه را به یک حامی سپرد. توضیح دادند که چون تعداد بچه ها زیاد است و استاد اگر بخواهد ویس های سه دقیقه ای بچه ها را گوش بدهند فقط برای کلاس شیراز باید روزی یک ساعت و نیم وقت بگذارند و استاد کلی شهر دیگر هم کلاس میروند که اگر بخواهند به تک تک بچه ها رسیدگی کنند عملا 24 ساعت روز هم کم است. بنابراین قرار شد حامی ها با یک گروه 4 یا 5 نفری تشکیل و کارهای بچه ها را پیگیری کنند و استاد هم بصورت تصادفیو رندوم کارهای ما را برسی می کردند. حامیان وظیفه دارند که هفتگی گزارش کار خود و دانشپذیران گروه خود را در گروهی که مخصوص حامیان بود به استاد ارائه کنند این باعث تقویت تیزحسی حامیان و در واقع اولین گامها به سمت مدیریت آموزشی یک گروه بود.
از آنجایی که من خودم به مبحث تدرس علاقه مند بودم از دوره بعد از خودمان نقش حامی گری را پذیرفتم و تا به امروز در موسسه پارسیان کارآفرین نمایندگی موسسه بیشتر از یک به عنوان حامی فعالیت می کنم .
نقش حامی گری یکی از مصداق های انسان بیشتر از یک هست چرا که حامیان بدون دریافت هیچگونه وجهی و فقط و فقط بخاطر شوق و عشقی که به کار تدریس دارند در کنار اساتید به عنوان حامی قرار می گیرند.
من کماکان باوجود مشغله های کاری که دارم خود را یک حامی می دانم.