صبر کنید...
تصمیم گرفته بودم برای رشد شخصی ام چله بگیرم.
اما دوست داشتم متفاوت باشه و فقط با دعا و زیارت عاشورا این کار رو نکنم.
پس چله ی دوست داشتن دیگران گرفتم.
تصمیم گرفتم هر شب به یکی از افرادی که توی زندگیم حضور دارن یا داشتن پیامی بدم و ابتدا تمام چیزهایی که ازش یاد گرفتم یا احساسهای خاصی که نسبت بهش دارم رو براش بیان کنم و تهش یک جمله بنویسم: دوستت دارم یا تو (شما) برام یک انسان ارزشمند هستی.
انتظار نداشتم که کسی پاسخم رو بده. من فقط می خواستم احساسم رو به اشتراک بزارم. اما گاهی پاسخ هایی دریافت می کردم که خودم با خوندشون اشک شوق می ریختم.
نامه ای به برادر کوچکترم فرستادم. هفته بعد در منزل مادرم دیدمش. بهم گفت: می دونی که من جواب پیامک ها رو نمی دم. گفتم آره. منم منتظر نبودم و فقط دوست داشتم احساس واقعیم رو بدونی.
و با کلی خجالت و با اشتیاق بهم گفت: منم دوستت دارم
تا روز بیستم دقیقا می دونستم باید به چه کسانی پیام بدم. اما از روز بیستم به بعد باید توی مخاطب های گوشیم دنبال یک نفر می گشتم و چقدر آدمهای از یاد رفته، به یادم اومدن و شکرگزار وجودشون شدم.
امیدوارم شما هم از این چله ها بگیرید.
دوستتون دارم و وجودتون برام ارزشمنده