پس از دیدن محصول مدیریت خشم خواستم مطالب بیشتری بدانم لذا در اینترنت جستجو کردم نتیجه و خلاصه ی این مطالعه مطالب ذیل هست بهراه لینک مطالب:

ترشح آدرنالین در بدن

ترشح آدرنالین چه تاثیراتی روی بدن ما میگذارد برخی افراد که علاقه مند به خطر کردن و ریسک های گوناگون هستند چه میزان آدرنالین در بدنشان ترشح می شود علاقه هیجان های گوناگون ناشی از چه تغییرات هورمونی در بدن است

شاید شما هم این روزها در اطراف‌تان با اخبار ناخوشایندی درباره مرگ نابهنگام جوانان یا قهرمانان رشته‌های مختلف ورزشی به دلیل سکته قلبی روبه‌رو شده باشید. جوانانی که لب به دخانیات نمی‌زدند و البته حتی آمپول یا مکمل مجاز یا غیرمجازی هم مصرف نکرده بودند، اما ناگهان سکته می‌کنند. این قهرمانان بدون هیچ سابقه بیماری یا مصرف موادی ناگهان فوت می‌کنند و اطرافیان خود را در بهت و حیرتی عمیق فرو می‌برند.

در پرونده‌هایی که برای این افراد در پزشکی قانونی تشکیل می‌شود هم نمی‌توان تشخیص داد دلیل سکته قلبی چه بوده است، زیرا پای هیچ دارو و مکملی وسط نیست. قاتل این جوانان ماده‌ای است که با ترشح طبیعی و طولانی‌مدت در خون ورزشکاران حرفه‌ای و افرادی که عادت به خطر کردن دارند در نهایت باعث سکته قلبی و مرگ آنها می‌شود.

در ادامه نوشت: تپش قلبش هی بالا و بالاتر می‌رود، عرق سردی روی صورتش می‌نشیند، نفس‌هایش به شماره می‌افتد، جوری که انگار می‌خواهد خفه شود. اگر چند ساعت در این حالت باقی بماند احتمال سکته کردنش به هزار می‌رسد، اما این حالت‌ها برایش خوشایند است. آن‌قدر خوشایند که دوست دارد به هر دری بزند و هر کاری بکند تا هر روز این حال برایش تکرار شود. می‌گوید به ترشح آدرنالین معتادم! زندگی برایم مثل یک معتاد فقط شامل صحنه‌های تکراری و خسته‌کننده است مگر اینکه موقعیتی پیش بیاید که در آن احساس خطر کنم. این خطر را به جان می‌خرم و حتی به استقبال آن می‌روم.

رفتن داخل قفس شیرها

نخستین بار خیلی اتفاقی این موقعیت برایش پیش آمد. ورزشکار بود و از دود و دم متنفر! یک شب که تا دیر وقت با دوستانش بیدار بوده وقتی می‌خواسته از منزل دوستش در جایی دور از شهر به خانه برگردد ماشینش خراب شده و وقتی می‌خواسته پیاده به مسیر ادامه دهد، تحت محاصره و حمله چند سگ ولگرد قرار می‌گیرد. او برای نخستین بار در این موقعیت احساس می‌کند انرژی‌اش به طرز وحشتناکی زیاد شده، به نحوی که مسافتی چند کیلومتری را ظرف چند دقیقه می‌دود و خسته هم نمی‌شود.

وقتی از این موقعیت خلاص می‌شود میلی در درونش قوت می‌گیرد تا این حالت برایش تکرار شود تا اینکه به مرور دستش می‌آید باید خودش را در چه موقعیت‌هایی قرار دهد که این احساس برایش ایجاد شود. سقوط از ارتفاع، رفتن داخل قفس شیرها و حتی رانندگی با چشمان بسته! همه این کارها را بارها و بارها به شکلی جنون آمیز تجربه می‌کند و البته مغز فرد به مرور به دلیل اینکه بدن به ترشح این هورمون عادت می‌کند برای ترشح مجدد آن فرد را تحت فشار قرار می‌دهد.

حس پرواز با خودروی شخصی

بدنش مثل دفتر یادگاری است. با انواع و اقسام جای بخیه و جراحت از دوران کودکی تا امروز! یکی از چشمانش را در تصادف رانندگی از دست داده و شنوایی یکی از گوش‌هایش را هم. او نه جزو اراذل و اوباش است و نه می‌توان او را در دسته زورگیرها و شرخرها جای داد. او در خانواده‌ای مطرح و اسم و رسم‌دار بزرگ شده و همیشه پول و هر چیزی که خواسته در اختیارش بوده است با این وجود از کودکی عاشق خطر کردن و به قول خودش شر بوده است. نخستین تجربه اعتیاد به آدرنالین او در سن 13 سالگی و هنگام راندن موتورسیکلت رخ داد. می‌گوید سعی می‌کردم با حرکات نمایشی در کوچه و خیابان توجه همه را جلب کنم. کل مسیر یک خیابان را تک چرخ می‌زدم آن هم با چشمان بسته!

بعد از اینکه با موتور حرکات نمایشی می‌کردم احساس هیجان و ترس از زمین خوردن و تصادف باعث لذت زیادی در من می‌شد مخصوصا وقتی می‌دیدم می‌توانم بر این موقعیت غلبه کنم. دیگر دستم آمده بود چه شرایطی باعث می‌شود این حس در من ایجاد شود و با تست همه آنها سعی می‌کردم خودم را بیشتر در این شرایط قرار دهم. او خودش را معتاد آدرنالین می‌داند و می‌گوید: وقتی 18 سالم شد رسما معتاد آدرنالین شدم!

آدرنالین هورمونی است که هنگام ترس و اضطراب شدید در مغز افراد ترشح می‌شود و من به اینکه چنین اتفاقی در بدنم بیفتد عادت عجیبی پیدا کردم. او می‌گوید: رانندگی عجیب و غریب و دیوانه‌وار برای من و دوستانم عادی بود و برای اینکه توانایی هایمان را به رخ هم بکشیم هرچند وقت یک باردور هم جمع می‌شدیم و تکنیک‌هایی مانند دستی کشیدن در سرعت بالای 120 یا مو به مو رد کردن و حتی پرواز با ماشین را با هم تمرین می‌کردیم.

او درباره پرواز با ماشین توضیح می‌دهد: پلی ابتدای شهرمان بود که ما اسم آن را سکوی پرواز گذاشته بودیم. با سرعت بالای 180 کیلومتر روی این پل رانندگی می‌کردیم و این باعث می‌شد وقتی پل تمام می‌شود ما بین زمین و آسمان معلق بمانیم و این حس پرواز با ماشین را به ما القا می‌کرد. او می‌گوید: در یکی از همین پروازها وقتی 170 کیلومتر سرعت داشتم و دوستم هم کنارم بود وقتی می‌خواستم فرود بیایم متوجه شدم چند ماشین جلوی راهم هستند و من نمی‌توانم از روی آنها رد شوم پس وقتی فرمان را کج کرده و به درخت برخورد کردم، چون سرعت ماشین بالا بود روی درخت رفته و از بالای تیر چراغ برق رد شده و روی زمین سقوط کردیم.

در این حادثه دوستم فوت کرد و من هم بینایی یکی از چشمانم و شنوایی یکی از گوش‌هایم را از دست دادم. او با وجود این تجربیات باز هم احساس می‌کند نمی‌تواند بدون هیجان زندگی کند و با وجود این اتفاق هنوز هم نمی‌تواند از خطر دست بکشد. او برای درمان نزد کیومرث شیبانی آمده است. روانپزشکی که می‌گوید بیش از معتادان مواد مخدر در چند سال اخیر با بیمارانی مواجه شده است که به ترشح آدرنالین اعتیاد دارند.

تحریک مصنوعی برای ترشح طبیعی هورمون غلبه بر ترس

یک روانپزشک با بیان اینکه اعتیاد به ترشح آدرنالین در بدن از دیرباز در سراسر دنیا در میان ورزشکاران رزمی‌کار و برخی افرادی که کارهای محیرالعقول انجام می‌دهند، وجود داشته می‌گوید: نوع جدیدی از اعتیاد که در اثر دستکاری مصنوعی ترشحات هورمون‌های مغزی ایجاد می‌شود چند سالی است که به‌شدت میان جوانان ایرانی باب شده است. کیومرث شیبانی درباره این بیماری توضیح می‌دهد: بالا رفتن ضربان قلب حتی در حالتی که فرد با بالاترین سرعت ممکن بدود بیشتر از 150 ضربه در دقیقه نخواهد بود، با این وجود اگر شما در موقعیتی قرار بگیرید که بی‌نهایت بترسید در این حالت ممکن است ضربان قلبتان به 180 ضربه در دقیقه هم برسد.

این روانپزشک عنوان می‌کند: وقتی ضربان قلب به این ریتم بدآهنگ و سریع می‌زند فعل و انفعالاتی در بدن رخ می‌دهد که حتی با تزریق قوی‌ترین مواد مخدر هم این حالت ایجاد نمی‌شود. شیبانی عنوان می‌کند: بااین وجود برای افرادی که بدنی آماده دارند و مشکلی به لحاظ جسمانی ندارند این وضعیت نه تنها ناخوشایند نیست بلکه به مرور به یک اعتیاد تبدیل می‌شود. این روانپزشک درباره آدرنالین توضیح می‌دهد: در بالای کلیه‌ها غده‌های فوق کلیوی قرار گرفته‌اند، این غده‌ها ماده‌ای ترشح می‌کنند که آدرنالین نامیده می‌شود.

آدرنالین برای آمادگی بدن در انجام فعالیت‌های شدید یا دفاع از خود ترشح می‌شود. وقتی که بسیار هیجان زده باشید، غده‌های فوق کلیوی ناگهان مقدار زیادی آدرنالین در خون ترشح می‌کنند. آدرنالین سبب افزایش شدت ضربان قلب و کارآیی آن می‌شود. این ماده، رگ‌های متصل به ماهیچه‌ها را گشاد می‌کند و علاوه بر آن موجب افرایش غلظت قند در خون می‌شود. به این طریق است که بدن خود را با شرایط تطبیق می‌دهد.

مرگ‌های خاموش و ظاهراً بی‌دلیل

این روانپزشک توضیح می‌دهد: اعتیاد مغزی حالتی است که در آن شما با مصرف طولانی‌مدت یک ماده باعث می‌شوید بدنتان به صورت مصنوعی هورمون‌هایی را ترشح کند که در حالت عادی به صورت اتوماتیک آنها را ترشح می‌کرده است. با قرار گرفتن در موقعیت‌های ترس‌آور باعث می‌شوید دفعات بعدی مغز خودش این فرمان را صادر نکند و به ترشح هورمون به صورت تحریک مصنوعی عادت کند.

مانند عضله‌ای که در اثر کار نکردن فرسوده می‌شود این دستور طبیعی مغز هم به مرور زمان مختل می‌شود. او می‌گوید: علاوه بر این، قرار گرفتن در موقعیت‌های خیلی خطرناک و عادت دادن مغز به ترشح دائمی این هورمون درست مانند این است که شما آمپول وریدی آدرنالین را هر روز به بدنتان تزریق کنید. این در نهایت باعث می‌شود سطح قند خون به دلیل ترشح دائمی این هورمون بالا و بالاتر برود و در نهایت در حالتی عادی و بدون رخداد خاص یا مصرف دارو فرد ناگهان سکته قلبی می‌کند. شیبانی می‌گوید: مرگ‌های خاموش و ظاهرا بی‌دلیلی که این روزها در برخی جوانان شاهد آن هستیم به همین علت است.

http://www.hidoctor.ir/125240_%D8%AA%D8%B1%D8%B4%D8%AD-%D8%A2%D8%AF%D8%B1%D9%86%D8%A7%D9%84%DB%8C%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%AF%D9%86.html/

هشت راه درمانی طبیعی،‌ برای رفع خستگی غدد آدرنال « فوق کلیوی»

سبک زندگی امروزی ما باعث شده با حجم وسیعی از تنش‌‏ها و نیاز‌‏های مرتبط با خانه،‌ خانواده، همسر، محل کار و… روبرو شویم که منجر به فرسودگی غدد آدرنال می‌‏شوند. وظیفه این غدد ترشح هورمون‌‏هایی است که کمک می‌‏کنند با استرس مقابله کنیم؛ اما وقتی استرس شدید می‌‏شود، توان آنها نیزکاهش یافته و خستگی غدد آدرنال اتفاق می‌‏افتد. غده‌‏ها مثلثی‌‏شکل بوده، بالای کلیه‌‏ها و در محدوده اعصاب وراشکم«چاکرای شبکه خورشیدی» قرار دارند.

ترشح مداوم هورمون‌‏های استرس، در پاسخ به تنش‌‏های زندگی، باعث خستگی غدد آدرنال می‌‏شوند. درنتیجه از آن‌‏به‌‏بعد این هورمون‌‏ها کمتر تولید شده، و به‌‏طور نامنظم یا به‌‏میزان نامعقولی ترشح می‌‏شوند. مثلاً به جای این که کورتیزول بیشتر در ابتدای روز ترشح شود، شب‌‏ها بیش‌‏ازحد تولید می‌‏شود. کورتیزول، هورمو‌‏نی است که از غدد فوق‌‏کلیه یا آدرنال، و در واکنش بدن به استرس ترشح می‌‏شود و چون مسئول تغییراتی در این زمینه است به آن «هورمون استرس» نیز می‌‏گویند. برخی به‌‏اشتباه، ازکارافتادن غدد آدرنال را با خستگی آن یکی می‌‏گیرند. درحالی‌‏که ازکارافتادن این غدد، بیماری بسیار نادر و خطری جدی برای سلامتی است.

بعضی از فشارهای عصبی که غدد آدرنال را ازپا درمی‌‏آورند عبارتنداز: ورزش‌‏های سنگین «که ممکن است ابتدا خوب به‌‏نظر بیایند اما به مرور زمان باعث تضعیف غدد آدرنال می‌‏شوند»، تلاش‌‏های تنش‌‏زا برای پیشرفت به هر قیمتی، سخت کار کردن و بیماری‌‏های مزمن. خستگی این غدد می‌‏تواند موجب بروز بعضی مشکلات جسمی شود، مانند: خستگی، سوءهاضمه، اختلالات خواب، کاهش عملکرد سیستم ایمنی و افزایش سطح قندخون.

قطعاً کنترل و مدیریت استرس لازم است، اما گیاهان دارویی و مواد مغذی مفیدی نیز وجود دارند که به بهبود عملکرد غدد آدرنال کمک می‌‏کنند. البته قبل از استفاده از هرگونه مکمل یا دارو در این زمینه، حتماً با پزشک مشورت کنید.

ریشه گیاه شیرین‌‏بیان

ریشه شیرین‌‏بیان یکی از بهترین گیاهان برای بهبود عملکرد غدد آدرنال وتنظیم ارتباط آن با مغز است. در یک مصاحبه، خبرنگاری از من پرسید: اگر در جزیره‌‏ای بی‌‏آب و علف سرگردان بودم و فقط می‌‏توانستم یک گیاه را با خود ببرم چه گیاهی را می‌‏بردم؟ من بلافاصله پاسخ دادم: ریشه شیرین‌‏بیان! چون علاوه‌‏بر این‌‏که شفادهنده‌‏ای قدرتمند برای غدد آدرنال است، بسیار انطباق پذیر بوده و می‌‏تواند بدن را برای مواجهه با انواع تنش‌‏ها آماده کند. برخی خواص آن شامل این مواردند:تنظیم سیستم ایمنی، ‌کاهش التهاب و حتی خواص ضد سرطان.

تهیه چای ضداسترس شیرین‌‏بیان: به‌‏ازای هر فنجان آب، یک قاشق چای‌‏خوری شیرین‌‏بیان خشک‌‏شده بریزید و چهل و پنج دقیقه بجوشانید. سپس دم‌‏نوش را صاف کرده و روزی سه تا چهار فنجان بنوشید. بهتر است پس از دو هفته، استفاده از آن را قطع کنید. از آن جایی که شیرین بیان داروی گیاهی بسیار قوی است، بهتر است که با احتیاط از آن استفاده کنید.

درصورت استفاده‌‏از داروهای قلبی، فشارخون بالا یا نارسایی کلیه، از مصرف آن خودداری کنید.

ویتامین سی

ویتامین سی، یکی از مهم‌‏ترین مواد مغذی موردنیازِ غدد آدرنال بوده و برای تولید هورمون‌‏هایی که توسط این غدد ترشح می‌‏شوند، لازم است. هرچه اضطراب بیشتری را تجربه کنید، به ویتامین سی بیشتری نیاز دارید. دوز معمول این ویتامین برای کمک به خستگی آدرنال، دوهزار میلی‌‏گرم یا بیشتر است؛ بااین‌‏حال، هنگام استفاده از دوزهای بالاتر باید با یک متخصص سلامت حرفه‌‏ای مشورت کنید.

اسید پانتوتنیک

اسید پانتوتنیک یکی از ویتامین‌‏های گروه ب، و برای سلامت غدد آدرنال ضروری است. این ویتامین به‌‏طور طبیعی و به‌‏مقدار زیاد در غدد آدرنال وجو دارد، اما تولید بالای هورمون‌‏ها در پاسخ به استرس باعث می‌‏شود که مقدارش را کاهش یابد. یک دوز معمول برای بهبود خستگی آدرنال هزار و پانصد میلی‌‏گرم است، اما باید همراه با سایر ویتامین‌‏های گروه ب مصرف شود، زیرا این ویتامین‌‏ها تاثیر فزاینده‌‏ای «سینرژیک» همراه هم دارند.

جنسینگ سیبری

معمولا پزشکان طب سنتی برای درمان خستگی آدرنال، جنسینگ سیبری یا «Eleutherococcus senticosus» استفاده می‌‏کنند. در خستگی آدرنال، ممکن است ارتباط بین غده‌‏های هیپوفیز و فوق‌‏کلیه مختل شود؛ و این گیاه، عمدتا روی غده هیپوفیز مغز اثر می کند، هیپوفیز نیز غدد فوق‌‏کلیه را تحریک کرده تا هورمون‌‏های بیشتری تولید کند. یک دوز معمولی جینسنگ سیبری برای درمان خستگی آدرنال صد تا دویست میلی‌‏گرم در روز است.

گیاه رودیولا یا آلاسکا

گیاهی گل دار و زیباست که در یوکان، آلاسکا، سیبری و شمال چین یافت شده و به آن رودیولا یا ریشه رز می‌‏گویند. مانند جنسینگ سیبری، یکی از معدود گیاهانی است که به انطباق‌‏پذیری بدن کمک می‌‏کند. یعنی با افزایش مقاومت به خستگی، اثرات استرس را تعدیل می کند. رودیولا باعث تقویت غدد آدرنال، افزایش انرژی و بهبود خلق‌‏وخو می‌‏شود. ریشه خشک شده گیاه را در آب به مدت ده تا بیست دقیقه بجوشانید و مصرف روزانه آن را تا سه هفته ادامه دهید. چای سردشده این گیاه، همراه صبحانه برای افزایش انرژی بسیار مناسب است.

آشواگاندا

به تازگی گیاهی در تعالیم پزشکی آیورودا هندی یافت شده، که به انطباق‌‏پذیری بدن می‌‏کند. ریشه گیاه به‌‏طور خاص برای غدد آدرنال مفید است و طبق مطالعات، تاثیر چشمگیری در کاهش استرس دارد. آشواگاندا به صورت تنتور، کپسول، چای ‌و خشک شده موجود است.

اسانس کاج و رزماری

این روغن‌‏های فرار سال‌‏هاست که برای حفظ سلامت غدد آدرنال استفاده می‌‏شوند. خانم شِرلی پرایس، استاد و متخصص رایحه‌‏درمانی است. براساس تحقیقی که توسط او انجام شده و در کتاب رایحه‌‏درمانی برای متخصصین سلامت به چاپ رسیده است، اسانس کاج و رزماری به التیام قشرغده فوق‌‏کلیه کمک می‌‏کنند. این بخش نیز سوخت‌‏وساز چربی و قند و فشارخون را تنظیم می کند. برای استفاده از این روغن‌‏های فوق‌‏العاده، چند قطره از روغن کاج یا رزماری با کیفیت را، با یک قاشق چای‌‏خوری روغن نارگیل یا بادام شیرین رقیق کنید و روزانه روی شکم‌‏تان «ناحیه مربوط‌‏ به شبکه خورشیدی» بمالید. اسانس رقیق‌‏نشده آنها را نیز می‌‏توان روزانه، به‌‏صورت بخور و به مدت حداقل بیست دقیقه تنفس کرد.

http://persian.epochtimes.com/health/nurition/%D9%87%D8%B4%D8%AA-%D8%B1%D8%A7%D9%87-%D8%AF%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%B7%D8%A8%DB%8C%D8%B9%DB%8C%D8%8C%E2%80%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%B1%D9%81%D8%B9-%D8%AE%D8%B3%D8%AA%DA%AF%DB%8C-39338.html

کورتیزول چیست ؟

کورتیزول یا هورمون استرس ، دشمن شماره‌ی یک سلامت عمومی است. سال‌ها است که دانشمندان می‌دانند سطح بالای کورتیزول در یادگیری و حافظه اختلال ایجاد می‌کند، عملکرد ایمنی و تراکم استخوان را کاهش می‌دهد، و موجب افزایش وزن، فشار خون، و بیماری قلبی- این فهرست ادامه دارد- می‌شود.- ژورنال سایکالاجی تودی

بدن ما هنگام استرس کورتیزول یا هورمون استرس آزاد می‌کند- محصول جانبی برنامه‌ریزی طبیعی و تکاملی بدن که برای اقدام به‌عمل و دوری از خطر، طراحی شده‌است. کورتیزول، علاوه بر اپی‌نفرین، یک هورمون استرس مهم است که کاربردهای متنوعی دارد. در حقیقت، کورتیزول یا هورمون استرس با حفظ هم‌ایستایی (تعادل) بدن، به ما کمک می‌کند. این هورمون به تنظیم سطح فشار خون، فعالیت متابولیک، واکنش‌های سیستم ایمنی، فشار خون، التهاب، عملکرد قلب، عملکرد رگ‌های خونی، و فعالیت سیستم عصبی مرکزی کمک می‌کند.

با این حال، سطح بالای استرس می‌تواند کمک کند که بدن‌مان بر این هورمون غلبه کند. زمانی که این اتفاق رخ بدهد، بدن مستعد اثرات جانبی ناخواسته است، از جمله: فشار خون بالا، افزایش وزن، کلسترول بالا، بیماری‌های قلبی، اضطراب و افسردگی، آسیب سیستم ایمنی بدن، و مشکلات شناختی از قبیل اشکال در یادگیری و اختلال در حافظه.

بنابراین مهم است که سطح کورتیزول مان را ثابت نگه داریم.

در این نوشتار 7 شیوه را می‌بینید که کمک می‌کند سطح کورتیزول ( هورمون استرس) در بدن کاهش بیابد.

1. ورزش کردن

آیا چیزی وجود دارد که فعالیت جسمانی برایش مفید نباشد؟ جداً…. به نظر می‌رسد که هر روز یک مطالعه‌ی جدید مزایای ورزش را برای سلامتی کشف می‌کند. به هر حال، ورزش کردن می‌تواند کورتیزول را با آزاد کردن استرس فروخورده یا دیگر احساسات متضاد، کاهش دهد.

یک نظریه این است که ترس کورتیزول را افزایش می‌دهد، و این‌که ما با ورزش کردن بردباری، انعطاف و اعتماد به نفس‌مان را افزایش می‌دهیم… و به طور موثر با ترس بالقوه مقابله می‌کنیم و سطح کورتیزول را کاهش می‌دهیم. گذشته از این نظریه‌ها، ورزش به هر شکلی که باشد، روشی فوق‌العاده برای کاهش سطح کورتیزول است.

2. تمرین ذهن-آگاهی یا مراقبه

هر نوعی از ذهن-آگاهی یا مراقبه می‌تواند سطح کورتیزول را کاهش بدهد. حتی چند نفس عمیق وسط یک روز کاری پرتکاپو می‌تواند اضطراب و استرس ما را کاهش دهد و همین سطح هورمون استرس را پایین می‌آورد.

یک تمرین ساده و مفید: زمانی که به هر شکلی احساس می‌کنید کم‌کم استرس بر شما وارد می‌شود، در حالی که حس می‌کنید بدن‌تان آرام است 10 تا 15 نفس عمیق بکشید. توجه مداوم و سرسختانه به بدن و ذهن‌مان، ذهن-آگاهی نام دارد- تمرینی که برای کاهش چندین و چند پیامد منفی (هم جسمی و هم ذهنی)، فوق‌العاده سودمند است. البته این تمرین کورتیزول را نیز کاهش می‌دهد.

3. ارتباط با دیگران

پژوهش‌گران در دانشگاه جانز هاپکینز، ارتباطی بین انزوای اجتماعی و افزایش سطح کورتیزول در موش‌ها کشف کردند. اعتقاد بر این است که افراد مستعد بیماری‌های روانی که به لحاظ اجتماعی در دوران نوجوانی منزوی هستند، بعدها بیش‌تر از سایرین در معرض توسعه‌ی رفتار غیرطبیعی در زندگی هستند.

این مطالعه بسیاری از چیزهایی که دانشمندان قبلا می‌دانستند را تایید می‌کند: پیوند بین انسان‌ها برای سلامتی جسمی و روانی در هر سنی مهم است. روابط خانوادگی، دوستی‌ها، روابط صمیمی همه به کاهش استرس کمک می‌کنند و بنابراین سطح کورتیزول را کاهش می‌دهند.

4. خندیدن

“خنده بهترین دارو است.” چند بار این جمله را در زندگی‌مان شنیده‌ایم؟ دکتر ویلیام فرای، روانپزشک رفتاری که بیش از 30 سال اثرات خنده را مطالعه کرده‌است، می‌گوید، “خنده به طور جدایی‌ناپذیری با تعدادی از مزایای جسمانی و روانی مرتبط است.

یکی از مزایای خنده تاثیر مثبتی است که بر سطح هورمون استرس می‌گذارد. مطالعات نشان می‌دهند که شوخ‌طبع بودن، خندیدن و سبک‌سری همگی برای کاهش سطح کورتیزول و دیگر هورمون‌های استرس مفید هستند.

5. گوش دادن به موسیقی

تقریبا همه‌ی ما تاثیر موسیقی را در بهبود خلق‌وخوی تجربه کرده‌ایم. در گوش دادن آهنگ مورد علاقه و تجربه‌ی احساسی بهتر، چیزی وجود دارد. مشخص شده‌است که یک دلیل شیمیایی برای این موضوع وجود دارد: موسیقی بر تعداد اندروفین (هورمون احساس خوب) می‌افزاید و میزان هورمون‌های استرس را در مغز کاهش می‌دهد.

6. خوردن مواد غذایی سالم

غذاهای خاصی مثل تخم‌مرغ، ماهی، گوشت بدون چربی، تخم کتان، مرکبات، انواع توت‌ها و سبزی‌های برگ‌دار می‌تواند به کاهش سطح کورتیزول کمک کند. ایده‌ی خوب دیگر برای کم شدن استرس و کورتیزول این است که 5 وعده‌ی کوچک در روز غذا بخوریم. این امر حس گرسنگی را رفع می‌کند و ولع خوردن غذا را که ناشی از سطح بالای کورتیزول است، کاهش می‌دهد.

نهایتا، داشتن یک برنامه‌ی غذایی پر از فیبر و پروتئین در کاهش هورمون‌های استرس موثر است. کم کردن کربوهیدرات‌های پیچیده (مثلا شکر و نشاسته) ایده‌ی دیگری برای کنترل سطح کورتیزول است. به مطلب 7 خوراکی که به طور طبیعی خیلی خوش اخلاق تان می‌کند مراجعه کنید.

7. خواب کافی

توضیح این مورد نسبتا ساده است. نداشتن خواب کافی (7 تا 9 ساعت خواب شبانه) یک واکنش نظام‌مند منفی از سوی بدن ایجاد می‌کند. ما مستعد ابتلا به اختلال شناختی هستیم و نسبت به محیط اطراف‌مان واکنشی‌تر هستیم- هر دوی این‌ها برای استرس بد هستند.

مهم است که یک برنامه‌ی خواب تنظیم کنیم. کارشناسان خواب توصیه می‌کنند که زمان خوابیدن و بیدار شدن هر روزمان حتی آخر هفته‌ها یکسان باشد. همچنین مهم است که اتاق خواب‌مان فقط مخصوص کارهای مربوط به خواب باشد. به عبارت دیگر بردن تبلت، تلفن همراه، یا لپ‌تاپ به اتاق خواب ممنوع است.

ترجمه: تحریریه سایت کسب و کار بازده

منبع: پاور آو پازیتیوتی –powerofpositivity

https://bazdeh.org/%DB%B7-%D8%B1%D9%88%D8%B4-%DA%A9%D8%A7%D9%87%D8%B4-%DA%A9%D9%88%D8%B1%D8%AA%DB%8C%D8%B2%D9%88%D9%84-%D8%A8%D8%AF%D9%86/