بدترین روز زندگی 😔

درود بر دوستان .

یکی از بدترین روزهای زندگی ام امروز بود .

امیدوارم هیچ گاه سر این دوراهی ها قرار نگیرید .

ساعت 4 بود که اومدم خونه و خیلی خوابم میومد گفتم یک ساعت بخوابم و بعد بلند شم نهار بخورم که یک دفعه گوش موبایلم زنگ خورد .

بابام بود و گفتم جانم 🌹

که دیدم با صدایی وحشتناک گفت به دادم برس کمرم رو شکستن گفتم کی ،کجا هستی ؟؟؟

آدرس داد و آشفته زنگ به داداشم زدم و دویدم .

وقتی رسیدم به ادرس دیدم بابام رو زمین افتاده فقط داره میلرزه و گفتم چِش شده که داداشم گفت با اون پسره که تو اون مغازه هست درگیر شده .

کنترل خودم رو از دست دادم و به سمتش دویدم که هم مغازه ای ها گرفتنم و گفتن خیلی داداشت و رفیقش زدنش و زیر دوربین نشسته برای خودت درد سر درست نکن .

زنگ زدم اورژانس .

تو یه حال بلاتکلیفی قرار داشتم و واقعاً نمیدونستم چی شده و مقصر داستان کیه و چیزی که بیشتر از همه بهم فشار میاورد این بود که مگه این جوان ندیده که پدر من 70 سالشه واین بلا رو سرش آورده .

خون جلو چشمام رو گرفته بود تنها چیزی که مانعم شده بود این بود که به خودم قول داده بودم کاری که دنیا رو زیبا تر نکنه انجام ندم و الان دو سال پایبند حرفم بودم .

از یه طرف حال و روز بابام از یه طرف نگاهش که به پسراش بود سر یه دوراهی بسیار بد قرارم داده بود .

خدایا اخلاقی رفتار کنم یا پاشم جِرِش بدم .

یه حرفی که همیشه به همه میزدم اومد توی ذهنم که نباید آبی رو زمین بریزه وگرنه جمع کردنش هی هاته و حالا مقصر هر کیه مواظب باش از این بدترش نکنی .

بابام رو بلند کردم تا مامور اورژانس معاینه اش کنه بعد اورژانس گفت باید ببریمش و از کمر و دندهاش عکس بگیریم .

بلند گفتم فقط دعا کن چیزیش نشده باشه و گرنه ......

پلیس اومد صورتجلسه کرد و رفت .

فکر داشت دیوونه ام میکرد که الان بابام چه توقعی از پسراش داره آیا درگیر شم یا نه ؟

اصلاً مغزم کار نمیکرد .

تو دلم میگفتم کاشکی نرفته بودم یاد بگیرم که انسان بهتری باشم و الان کاری میکردم کارسون البته از نوع منفی .

چند ساعتی گذشت و یه کم آروم تر شدم و داداشم زنگ زد گفت خدا رو شکر شکستگی نداره  وآروم تر شدم .

خیلی روز بدی بود اما الان دارم خدا رو شکر میکنم که درسته وضعیت خوشایندی نبود اما از اونی که بود بدتر نشد .

الان خوابم نمیبره و با خودم درگیرم که کاشکی هممون ادراک رو بلد بودیم یا اگه بلد نبودیم لااقل شرم و حیا و ریش سفیدی و بزرگ و کوچیک رو متوجه بودیم .

گاهی اوقات تو عصبانیت تصمیم هایی رو میگیریم که راه برگشت نداره و امکان داره جز پشیمانی هیچی عایدمون نکنه .

دعا میکنم این شرایط واسه هیچکی اتفاق نیفته و روزی برسه که تمام مردم به آگاهی رسیده باشن و انقدر رشد داشته باشیم که جز دوستی و محبت چیزِ دیگه ای نبینیم .