من معمولی

🌸 فهمیده ام که معمولی بودن شجاعت می خواهد.آدم اگر یاد بگیرد معمولی باشد،نه نقاشی را میگذارد کنار،نه دماغش رااگر معمولی است عمل می کند،نه غصه می خورد که ماشینش معمولی است،نه حق غذا خوردن دررستوران های معمولی را از خودش می گیرد،نه حق لبخند زدن به یک سری آدمها را،نه حق پوشیدن یک سری لباس ها را.

حقیقت این است که "ترین" ها همیشه در هراس زندگی می کنند. هراس سقوط در لایه آدم های "معمولی".

 و این هراس می تواند حتی لذت زندگی،

نوشتن، درس خواندن، ساز زدن،خوردن، نوشیدن و پوشیدن و.... را از دماغشان دربیاورد.من به خود معمولی ا م عشق می ورزم و به دیگران هم اجازه میدم به منِ معمولی عشق بورزند.🙂شمابه چی عشق می ورزین ؟