انسان شناسی

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام عرض می کنم خدمتتون.

از چند وقت پیش دوره ای به نام انسان شناسی رو دارم می برم جلو.

امروز به بحث های خیلی مهمی رسیدم و تصمیم گرفتم که خلاصه این دوره رو جلسه به جلسه که می رم جلو , از ابتدا باهاتون به اشتراک بذارم و تو جاهایی باهم تبادل نظر هم داشته باشیم.

یکی از دلایلی که باعث شد بخوام این دوره رو به اشتراک بذارم این بود که این دانش خیلی ضروری هست برای آسان سازی ایجاد تغییر در خودمون و دیگران و به عبارت دیگر بیشتر از یک نفر بودن.

امیدوارم که بتونم حق مطالب رو ادا کنم.

در ابتدا تعریفی از انسان شناسی بیان می شه:

انسان شناسی دانشی هست که تلاش می کنه شناخت کاملی از ابعاد وجود انسان به دست بده وبرای پاسخگویی به سوالات بی شماری که در مورد انسان مطرحه فرمول هایی رو مطرح کنه

و راه هایی رو ایجاد کنه برای تغییر در انسان و بهبود زندگیش تا انسان بهره برداری حداکثری از زندگی داشته باشه و بتونه مسیر سعادت و رستگاری رو طی کنه.

اهمیت انسان شناسی خیلی زیاده ولی دانش انسان شناسی علمی آلی و ابزاری هست یعنی فی نفسه باعث تغییر نمی شه و باید باخلاقیت و توانمندی خودمون از این ابزار برای تغییر در خود و دیگران استفاده کنیم.

انواع انسان شناسی:

1.تجربی;

یعنی انسان شناسی ازراه تجربه و آزمایش و به قولی روانشناسی امروزی

اشکال این مورد:

نقض پذیر بودنشه

2.عرفانی:

از راه سیر و سلوک وپاک سازی قلب.

می تونه کامل و دقیق باشه ولی مربوط به خواص هست و فرد امکان انتقالش به دیگران رو نداره و درواقع چشیدنی هست.

3.فلسفی:

روشش شناخت ماهیت و چیستی هستش و اشکالش اینه که سنگین و دیریابه و غیرکاربردیه.درواقع تو مفاهیم و کلیات سیر می کنه و  راهبرد و راهکاری رو ارائه نمی ده.

4.دینی

انسان شناسی های تجربی,فلسفی و عرفانی خیلی راهگشا نیستن.

بهترین راه شناخت انسان مسلما از طریق گزاره هایی هست که خداوند خالق انسان بیان کرده.

کسی که  چیزی رو درست می کنه موارد مفید و مضر در مورد اختراعش رو بهتر از دیگران می دونه.

انسان شناسی ای که تو ماجرا های بعد انشاءالله مطالبی رو در موردش خواهم آورد, یک انسان شناسی ترکیبی هستش, با محوریت انسان شناسی دینی.

پیروز و بیشتر از یک نفر باشید.

به امید دیدار.