صبر کنید...
از بچگی عادت کرده بودم به خوردن کیک و نوشابه بعد از ورزش!
خب خیلی حال می داد. بد نیست.. شما هم یه بار امتحانش کنین!
تصمیم گرفتم سالمتر زندگی کنم. لیوانم رو پر میکردم از یخ. بعد پر از نوشابه می کردم!
شما رو نمی دونم اما من از اینجور تصمیم ها زیاد توی زندگی گرفتم.
مثلا داریم سبک زندگیمون رو اصلاح می کنیم اما فقط شکل عادت های نادرستمون رو عوض می کنیم.
یکی دو سال پیش دو کار کوچیک کردم. دو کاری که نتیجه ای بزرگ داشت...
اول خوردن نوشابه را به آخر غذا موکول کردم. خیلی سخت نبود. من که قرار بود اون لیوان رو بخورم... خب یک دفعه میخوردم!
دومین کاری که کردم این بود که آخر غذا که لیوان نوشابه حاضر بود بیست دقیقه صبر می کردم! فقط بیست دقیقه!
و جالب این بود که بعد از اون دیگه اون عطش و انگیزه انجام دادن اون عادت نادرست همیشگی رو نداشتم.
شاید توی ترک کردن عادت های مختلف نادرستی که داشتم این زمان کمی بیشتر یا کمتر بوده باشه اما با همین روش خیلی از اونها رو مدیریت کردم.
فقط بیست دقیقه خودم رو به کار دیگه ای مشغول می کردم و...
از وقتی این تکنیک رو یاد گرفتم خریدهای غیرمنطقی کمتری انجام دادم، کمتر پرخوری کردم، زمان استفاده از موبایل و اینترنتم رو کم کردم و اهمال کاری های کمتری داشتم.
عادتی هست که بخواهید ترکش کنید؟ همین حالا در موردش فکر کنید.
دوستتون دارم.
دنبال کننده
دنبال شونده
ماجرا
محمد منشی زاده هستم. مدرس سوادرسانهای و مهارتهای زندگی با رسانه. نویسنده کتاب والدینحقیقی، فرزندانمجازی. حدود 35 سال طول کشید تا فهمیدم بهترین کاری که میتوانم در دنیا انجام دهم یاد گرفتن و یاد دادنه. من روانشناس نیستم اما خوب بلدم چطور یه مفهوم خوب رو یادبگیرم، زندگی کنم و به بقیه هم یاد بدهم.