بازم مرسی بیشتر از یک دوست داشتنی

امروز صبح تازه از تهران برگشتم، جلسه 19 و 20 استادی بودم. نمیدونم چرا ولی بی دلیل (شاید هم با دلیل) از وقتی رسیدم حالم گرفته بود و خسته، پسرم رو بردم رسوندم مدرسه و تو راه برگشت آینه بغل ماشینمون رو زدم شکستم! دقت کردین آدم حالش بده همین جور همه چی براش بدتر میشه؟
البته فکر کنم وقتی حالم بده هر اتفاقی رو بد تفسیر میکنم، همین آینه بغل میتونست خیلی بدتر بشه! چون من داشتم گوشیم رو چک میکردم در حین رانندگی و به اون صدایی که تو سرم داد میزد بذار کنار گوشیت رو و آدم باش توجه نمیکردم!!!!

خلاصه حالم گرفته بود و ناراحت بودم و کلی کار توی خونه که انجام بدم، تصمیم گرفتم بیام چند تا فایل آموزشی از استاد بهرام پور ببینم شاید حالم بهتر بشه، وارد سایت بیشتر از یک شدم و رفتم کامنتهام رو حواب بدم، دیدم زیر پست ماجرای دعوت به چالش شناخت عمیقم (لینک ماجرای دعوت به چالش ) دو تا نظر جدید هست: یکی استاد عزیز و ارزشمندم آقای بهرام پور و یکی هم همسر نازنینشون خانم پوروقار. خوب خیلی حس خوبی داشت، چون همینطور که پایین تر رفتم دیدم پیغام خانم مهشید بهرام پور، خانم رضوانی و آقای عباسی رو هم دارم .... یک لحظه به خودم گفتم این بهترین ماجرای من هست چون تعداد قابل توجهی از افرادی که صمیمانه و از ته قلب دوستشون دارم اینجا جمع هستند.

به خودم گفتم شمیس، درسته که دلت گرفته اما یادت هست همین دوره توی استادی چندتا اتفاق افتاد و متوجه شدی که همه چقدر مشکلات دارند اما با قدرت ایستادند؟ پس یادت باشه مشکلات باید باشه، یادت بیاد الان آقای بهرام پور هر روز صبح توی پادگان از خواب بلند میشن، یکی دیگه از دوستای عزیزمون فرزندش رو از دست داده و خلاصه همه و همه بهانه هایی دارند که توی غم فروبروندد ولی ایستادن و تلاش می کنند و این یعنی زیبایی بیشتر از یک

این جواب سوالیه که از من میپرسند که چرا بیشتر از یک رو دوست داری؟ این دلیلیه که باعث میشه اون ماجرا رو روست داشته باشم چون بهم یادآوری میکنه چه دوستان ارزشمندی دارم، چه مربیان فوق العاده ای. تک تک شما برای من حکم معلم رو دارید.

پس بازم میگم ممنونم، تا ابد قدر این ارتباط و محبتتون رو میدونم و خدا رو براش شاکرم

همون طور که قبلا هم (توی این ماجرا) گفتم: 

بیشتر از یک بهشت منه ;) دوستتون دارم صادقانه صمیمانه