تحلیل فیلم پیج آدامز

معرفی فیلم پچ آدامز

فیلم پچ آدامز بر اساس داستان زندگی شخصی با همین نام ساخته شده است. محتوای کلی فیلم در مورد پزشکی است که روش های رایج پزشکی را زیر سؤال می برد. او شیوه نوین خود را برای درمان بیماران ابداع می کند. شیوه ای که در آن به بیمار همچون یک انسان بها داده می شود؛ نه صرفاً یک مریض.

پچ آدامز به درمان جسم بیماران همزمان با بهبود روح و روان آنها بها می دهد. او به برقراری رابطه عاطفی و انسانی با بیمارانش معتقد است.

خلاصه ای از زندگی نامه پچ آدامز

هانتر پچ آدامز، به سال 1943 دیده به جهان گشود. او در شهر واشنگتن ایالات متحده به دنیا آمد. پدر او خشک و رسمی بود. اما مادرش شوخ طبع و شخصی گرم و صمیمی بود. او بیشتر به مادرش شباهت داشت.

آدامز در جوانی به خاطر یک شکست عاطفی، تصمیم به خودشکی می گیرد. اما این کار را نمی کند. خودش را به یک بیمارستان روانی معرفی می کند. تا مشکل روحی اش درمان شود. در آن محیط با بیماران روانی زیادی دوست می شود. و به طور عجیبی می تواند رابطه انسانی با آنها برقرار کند.

او در مورد بیماران روانی، همچون انسانهایی معمولی می اندیشد، نه عده ای مریض. و می تواند با خنداندن و توجه عاطفی به آنها رابطه ای صمیمی با آنها برقرار کند. اینجاست که یکی از نقاط عطف زندگی آدامز رخ می دهد. او به توانایی و قدرت عجیبش در خنداندن و بهبود روانی بیماران پی می برد. و تصمیمی جدید می گیرد. او می خواهد پزشک شود.

آدامز قاطعانه و مصمم بر انتخاب جدیدش، از بیمارستان روانی خارج می شود. حالا او می خواهد پزشک شود و جان انسان ها را نجات دهد. اما چگونه؟ با خنده و توجه عاطفی و برقراری رابطه عاطفی. البته در کنار علم پزشکی.

بعد از تلاشهای زیادش، توانست در سال 1964 وارد دانشکده پزشکی ویرجینیا شود.

و از اینجاست که داستان تازه ای در زندگی آدامز آغاز می شود…

فیلم پچ آدامز و زندگی او

این فیلم که با همکاری خود پچ آدامز ساخته شده است، ماجرای زندگی اوست. از آن زمان که وارد بیمارستان روانی می شود تا وقتی از دانشکده پزشکی فارغ التحصیل می شود. داستانی پرچالش. زندگی سرشار از تصمیمات عجیب و خلاقانه.

تحلیل فیلم پچ آدامز از نگاه وجودی

فیلم پچ آدامز، با انتخاب عجیب او آغاز می شود. او به خاطر شکست عاطفی ش، دوران افسردگی را تجربه می کند. و تصمیم به خودکشی می گیرد. اما از تصمیمش منصرف می شود. و انتخابی عجیب می کند: خود را به بیمارستان روانی معرفی می کند.

انتخاب گر بودن آدامز در مراحل مختلف زندگی اش قابل تحسین است. او تصمیم می گیرد درمان شود. حتی اگر لازم باشد با پای خودش به بیمارستان روانی برود. سپس تصمیم می گیرد با بیماران روانی از در دیگری وارد شود. بلکه خودش و آنها بهبود یابند. در همان جا قدرتش را در بهبود روان بیماران کشف می کند. و انتخاب می کند باقی زندگی ش را برای نجات انسان ها از درد و رنج بگذارد. از بیمارستان با پای خود خارج می شود. با وجود مقاومت های زیادی که در برابرش بود.

آدامز به هیچ وجه اهل تسلیم نیست. او در برابر شرایط زانو نمی زند. می خواهد خودش آن طور که انتخابش است، زندگی را پیش ببرد. با وجود کارشکنی ها و مقاومت های بسیار که دیگران در برابرش دارند.

آدامز انتخاب گر و خلّاق، تابع نظام خشک و رسمی پزشکی نمی شود. او ساختارشکنی می کند. برای او انسان، بسیار ارزشمند است. او تنها پزشک جسم نیست. پزشک جان است. و معتقد است این جان و روان است که می تواند جسم را بهبود بخشد.

جرئت ورزی او و خلاقیتش برای ابداع یک روش جدید پزشکی جالب توجه است. آدامز شیوه ای را در پزشکی به وجود می آورد که خودش «دلقک درمانی» نام می نهد.

او به راهش مصمم است. حتی وقتی معشوق خود را در این راه از دست می دهد، از تلاش دست برنمی دارد.

پچ آدامز در مقابله با نظام رایج پزشکی

آدامز، نقدهایی جدی به نظام پزشکی دارد. محتوای کلی نقدهای او این است که چرا پزشکان بیماران را «انسان» نمی بینند؟ انسانی که عاطفه دارد. انسانی که صرفاً از اندامها، هورمونها و دستگاه های بدنی تشکیل نشده است. انسانی که می تواند دچار فقر باشد. انسانی که همزمان با بیماری اش درگیر خیلی مسائل است.

او بیمار را همچون انسانی می دید که لازم است در کنار مداوای جسمش، احساس و روانش را ببینی. بلکه بیشتر از درد جسم، بر درد احساسش تمرکز کنی.

پچ آدامز آنچنان بر این شیوه درمانی اش مصمم بود که همچنان سعی در ترویج آن در جهان دارد.

آنچه در این فیلم دیدنی است، تلاشهای آدامز مقابل مقاومت های نظام پزشکی و اساتید دانشکده پزشکی است. تناقضی که فیلم را تبدیل به کمدی کرده. آدامز به هرچه «دلقک» بودن مقابل بیماران معتقد است. و اساتید پزشکی به هرچه رسمی تر و رابطه خشک تر با بیماران معتقدند. این تناقض فیلم را بسیار جذاب کرده. و ساختارشکنی ها و خلاقیت های جالبی که پچ آدامز از خود نشان می دهد.