من کم‌حرف نیستم؛ فقط دارم خوب گوش میدم

فن بیانم ضعیف بود، خجالتی بودم، واسه همین تو جمعها کمتر صحبت میکردم اما خیلی خوب گوش میدادم و دقت میکردم. ولی همیشه بقیه بهم میگفتن چرا اینقدر کم‌حرفی.

تااینکه چهار سال پبش با بیشتر از یک آشنا شدم و مهارت های کلامی و‌ فن بیان خودمو رشد دادم، حالا دیگه خجالتی نبودم و راحت میتونستم حرف بزنم، ارتباط برقرار کنم و ابراز وجود کنم؛ اما بازهم ترجیح میدادم یوقتایی رو تنهایی بگذرونم و سکوت کنم و تو جمعها اونقدری که بعضی از اطرافیانم حرف میزدن و یکه‌تازی میکردن، حرف نزنم.

دیگه داشتم به خودم شک میکردم و نگران بودم که نکنه مبتلا به بیماری روانی خاصی هستم.

اما...

وقتی با خوندن کتاب «سکوت قدرت درونگراها» مفهوم درونگرایی و ویژگی‌هاش و طیف درونگرایی و‌ برونگرایی آشنا شدم خیالم راحت شد ک اولا دچار هیچ بیماری‌ای نیستم و تازه فهمیدم که درونگرا بودن چه مزایایی داره.

یکی از مهمترین این مزایا همین دقت بالا و نگاه عمیقه که اگه با خوب گوش کردن ترکیب بشه باعث میشه یادگیری آدم چند برابر بیشتر بشه. از وقتی‌ دبیرستانی بودم با خوندن کتاب «قدرت جذبه» از برایان تریسی به جادوی خوب گوش دادن پی بردم و تلاشمو کردم این مهارت رو تو خودم تقویت کنم.

پس اگه یه آدم ساکت دیدین، نگران نشین شاید داره با دقت به حرفای شما گوش میده و بهتون توجه میکنه... 😃