تکنولوژی فکر(تا مقصد راهی نیست)

تکنولوژی فکر(تا مقصد راهی نیست)
حتما تا حالا برایت پیش آمده که چیزی را از ته دل و با تمام وجودت بخواهی. آرزویی که ذره ذره ی وجودت نیاز به داشتن آن را فریاد می زند.
همان آرزویی که دلت به خاطر آن می تپد و به امید رسیدن به آن نفس می کشی و در رویاهایت همیشه دنبال آن هستی؛همان که دلیل زنده بودن تو و بزرگ ترین امیدت است.
اگر برای رسیدن به همان رؤیای شیرینی که نمی توانی فراموشش کنی، خواستنی از عمق وجود داشته باشی، نتوانستن ونشدن سرش نمی شود.
هر چه خواسته ی تو متعالی تر و بزرگ تر باشد باید بهای بیشتری را برایش بپردازی.
پس اگر به خواسته ات نرسیدی یا آن قدر برایت ارزش نداشت که به اندازه ی بهایش خرج کنی و سختی و رنجش را برای رسیدن به گنجش به جان بخری یه در روزمرگی و بطالت زیر خروارها یأس و ترس دفنش کردی و برای تبرئه ی خودت وقتی یادش افتادی، فقط سری از افسوس تکان دادی و گفتی:افسوس که رؤیای من شدنی نبود!
یادت باشد هیچ قدرتی غیر از خودت نمی تواند مانع رسیدن به خواسته ات بشود.
وقتی با بی رحمی به ناامیدی اجازه می دهی رؤیایت را از تو بگیرد و به خودش ببرد،وقتی خودت برای دفاع از خواسته اتجلوی ترس هایت نمی ایستی،از که توقع داری برایت این کار را انجام دهد؟وقتی آن خواسته برایت آن قدر ارزش مند نبوده که بهای لازم را بپردازی، چه طور توقع داری آن را به رایگان و به سادگی به دست بیاوری و به سادگی طعم شیرین رسیدن به آرزوی قلبی خود را بچشی؟
چه غم انگیز و تلخ است که یک عمر فقط به خاطر ترس در زندگی درجا بزنی و زندگیی را تحمل کنی که با روحیات و خواسته هایت هیچ تناسبی ندارد و فقط به خاطر این که جسارت ترک آن را نداری ، تحملش می کنی.
تا کی نرسیدن به آرزو های قشنگ خود را به گردن نتوانستن می اندازید؟
کافی است با خودتان رو راست با شید و ببینید نخواستید یا نتوانستید؟