خوشحالم که به خودم اومدم و جزو 95درصد آدما نیستم.

پیش دوستم نشسته بودم که گوشیش دستش بود و اینستا گردی میکرد،بهم گفت تو اینستاگردی نمیکنی؟گفتم نه؟گفت برا چی؟گفتم حالم بد میشه،هم اینکه مطالب زیاده،هم اینکه یه چیزایی میبینی دلت میخواد داشته باشی و نداری،و کلا هدر دادن وقتِ و دلیلی نداره خیلی از پبج هارو دنبال کنم،یکم عمیق که فکر کردم دیدم خدایا شکرت که من میدونم هدف فعلیم چیه و در راستای هدفم برنامه ریزی میکنم،خیلی از کارا رو انجام نمیدم،و ناراحتم برای این دوستم که نمیدونه چی میخواد و به نظرم حرف زدن در موردش اتلاف وقت هست چون اهمیت نمیده،خدامو شکر میکنم که جزو 5درصد انسان های موثر دنیا هستم،فعلا که کاری نکردم ولی حداقلش اینه که میدونم میخوام یه کاری بکنم و اینم خودش یه گام بزرگه،خدامو شکر میکنم که بیشتر از یک نفر هستم،عضوی از مجموعه ی بزرگ بیشتر از یک نفرهای دنیا😍