وقتی عمل کنی، انگیزه مجبوره پشت سرش بیاد

دیروز داشتم مطلبی رو در خصوص انگیزه می خوندم، دوست داشتم این ماجرا رو که قبلا منتشر کرده بودم دوباره باهاتون به اشتراک بذارم و نظر و تجربه شما دوستان رو بدونم

خیلی وقتها پیش اومده که خواستین کاری رو انجام بدین و گفتین که "حالش رو ندارم".

در اینجور مواقع، منتظر یه اتفاق عجیب و غریب می مونین تا حس و حال و انگیزه اون کار رو بدست بیارین. این یعنی بدون اینکه کاری انجام بدین، منتظر می مونین یه اتفاقی از بیرون بیفته تا به شما انگیزه بده.

واقعا آیا نتیجه ای از این شیوه زندگی گرفتین؟ آیا حالتون بهتر شده؟

باید بگم اگه عمل کنی مطمئنا انگیزشو هم پیدا می کنی و انرژی می گیری.

یه مثال می زنم تا ملموس تر بتونین این موضوع رو درک کنین. از قبل برنامه ریزی کردین تا به مهمونی ای که دعوت شدین برین، ولی وقتی اون روز می رسه ٬چون اتفاق خاصی براتون افتاده، اصلا حال و حوصله رفتن ندارین. بعد٬ یه عده از دوستاتون به اصرار و اجبار ٬شما رو می برن و چند ساعتی توی مهمونی هستین و اتفاقا خیلی هم خوش می گذره و حتی به خودتون میگین که چه خوب شد اومدم. درصورتیکه اگه نرفته بودین٬ حال بدتون ادامه پیدا می کرد ٬پس عمل کردن مهم تر از انگیزه داشتنه.

بهتون توصیه می کنم که حتما این شیوه رو اجرا کنین. مخصوصا زمانهایی که حالتون خوب نیست٬ حتما یک عملی انجام بدین تا به دنبال اون٬ خودبخود حالتون خوب بشه٬ حتی اگه حسش رو ندارین خودتون رو مجبور کنین که یه کاری انجام بدین. اگه خواستین در این خصوص بیشتر بدونین، می تونین کتابهای مرتبط با تئوری انتخاب دکتر علی صاحبی از روانشناسان بنام کشورمون رو مطالعه کنین

شاد باشید