مشکلات پیازی

ﺑﺎ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺑﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻳﻢ.
ﺍﻭ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﺯ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺁﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ.
ﻛﻮﺩﻛﻰ ﺩﺭ ﺁﻥﺟﺎ ﺑﻮﺩ. ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﻴﺎﺯ ﺭﺍ ﺩﻫﺎﻥ ﮔﺬﺍﺷﺖ. ﺍﺷﻜﺶ ﺳﺮﺍﺯﻳﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺯﺑﺎﻧﺶ ﺳﻮﺧﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩ.
ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺧﻨﺪﻳﺪ؛ ﺧﻨﺪﻩﺍﻯ ﭘﺮﺑﺎﺭ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ
ﻛﻪ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺟﻬﺘﻰ ﺍﺯ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻰ ﻣﻰﮔﺬﺭﻧﺪ؛ ﺍﻣﺎ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ، ﻫﻤﺎﻥ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻰﺧﻮﺍﻫﻨﺪ.
ﺁﻥ ﺗﻴﺰﻯ ﻭ ﺗﻨﺪﻯ ﻛﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﻛﺮﺩﻩ، ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﻛﺸﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺳﭙﺲ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺳﺨﺘﻰﻫﺎ ﻭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰﻫﺎ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ، ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻣﻰﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﺨﺘﻰﻫﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻰﮔﻴﺮﻧﺪ.
ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺭﺩﻫﺎ ﻭ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺎﻯ ﺩﺭ ﻣﻰﺁﻭﺭﺩ، ﻫﻤﺎﻥﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﺎ، ﻋﺎﻣﻞ ﺣﺮﻛﺖ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻭ ﻭﺭﺯﻳﺪﮔﻰ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﻣﻰﺷﻮﺩ .

ﻣﺴﺆﻭﻟﻴﺖ ﻭ ﺳﺎﺯﻧﺪﮔﻰ، ﺝ 1 ، ﺹ 109
#استاد_علی_صفایی_حائری