خودتو دست کم نگیر

سلام.

امروز رفتم یه کانون هنری فرهنگی دانش‌آموزی به دوستم سری بزنم.

قبلا برگه تبلیغاتی‌شونو دیده بودم و خیلی تحسین می‌کردم بابت کلاسایی که در شروع کارشون گذاشته بودن. تقریبا چیزی نبود که کلاس نذاشته باشن.

توی کلاس نشستم و به کارای استاد نقاشی کودک و استاد نمددوزی نگاه کردم. خداییش خودم خیلی بهتر و فرزتر بلد بودم یاد بدم و حتی می‌تونستم بهتر ارتباط بگیرم و برخورد کنم با شاگردا.

واقعا بعضیا نمی‌دونم اعتماد به نفسشون زیاده یا جسارت کار دارن که من ندارم.

باید یه فکر اساسی برای خودم داشته باشم و ریشهٔ تدریس‌نکردنمو پیدا کنم.

کامل‌طلبی، ترس، اعتمادبه‌نفس پایین یا خجالت! شایدم همه.

امیدوارم زودتر درستش کنم.

ممنون که ماجرای امروزمو خوندین.
شمام براتون پیش اومده چنین شرایطی؟!

یا علی.