جلسه دوم از هشتادوهشتمین دوره جامع سخنرانی و فن بیان، در دوم دی ماه 1397 در محل مجموعه «بیشتر از یک نفر» برگزار شد.

گزارش کوتاه این جلسه آموزشی را باهم می‌خوانیم:

ترس و استرس را چگونه در سخنرانی بشناسیم و از بین ببریم؟

ترس از سخنرانی و موارد استرس زا، مهم‌ترین محور جلسه دوم از دوره جامع سخنرانی و فن بیان بود.

در این جلسه، موقعیت و زمان‌هایی که ترس و استرس بر فرد سخنران یا گوینده غالب می‌شود را شکافتیم و دلایل اصلی استرس را تشریح کردیم.

در این جلسه همچنین گفتیم که هرکدام از عوامل اکوسیستم سخنرانی که تحت کنترل سخنران نباشد، می‌تواند یک عامل استرس باشد.

مثلاً اگر روی محتوا تسلط نداشته باشید، مخاطب شما را مورد قضاوت قرار می‌دهد و با خود فکر می‌کند آیا شما روی آن تسلط دارید یا خیر و آیا به دردش می‌خورد یا خیر!

همین عدم تسلط می‌تواند یک عامل استرس زا باشد.

دیر رسیدن به محل سخنرانی و استفاده ناصحیح از تکنولوژی هم می‌توانند دو عامل دیگر از عوامل استرس زا باشند.

مخاطبین

شنوندگان سخنرانی به دو صورت باعث ایجاد استرس در سخنران می‌شوند:

یکی اینکه سخنرانی از مورد قضاوت قرار گرفتن می‌ترسد. قضاوت در خصوص محتوا، موضوع سخنرانی، تناسب بین لباس‌ها و اندام و اینکه آیا مخاطبین به صحبت‌هایش گوش می‌دهند یا خیر از جمله این قضاوت‌هاست.

مورد دوم ترس از «سوتی دادن» است. اغلب سخنرانان از سوتی دادن و یا تپق زدن هراس دارند و نمی‌دانند در صورت تپق زدن چه کنند. به آن‌ها گفتیم بزرگ‌ترین سخنرانان هم از این قاعده مستثنا نیستند و ممکن است اشتباه کنند یا چیزی را از قلم بیندازند.

چطور این ترس‌ها را از بین ببریم؟

به مخاطبین راهکارهایی ارائه شد که بتوانند بر هراس‌های خود فائق آیند.

به آن‌ها فهماندیم که ترس و استرس «از بین رفتنی» نیستد، بلکه «مدیریت شدنی» هستند. نمونه‌هایی از تپق‌ها و سوتی‌های سخنرانان بزرگ را برای حضار پخش کردیم.

تمرین‌های بلندگویی و تندگویی

به بچه‌ها گفتیم که تمرین‌های بلندگویی و تندگویی مهم است. چون به این وسیله کلمات و عباراتی که ممکن است ما را دچار تپق زدن بکند، شناسایی کنیم و در جهت رفع آن‌ها راه‌هایی بیابیم.

سپس توضیح دادیم که اگر عامل استرس شما تکنولوژی است، می‌توانید برای رفع آن مدتی زودتر به محل سخنرانی بروید و خود شخصاً ادوات سخنرانی مثل بلندگو، میکروفون، پرزنتور و پروژکتور را تست کنید.

در بخش انتهایی کلاس، دوستان طبق معمولی سخنرانی‌های سه دقیقه‌ای خود را ارائه دادند و نقاط قوت و قابل بهبودشان را یادداشت کردند.