صبر کنید...
چطور بدون حس دخالت، با کسی همدلی کنیم؟
0 
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی
یکی از کاربران سایت در بخش نظرات مقاله همدلی چیست؟ تفاوت همدلی و همدردی پرسید که:
خیلی ممنون واقعا جالب بود، یه سوالی ذهن منو مشغول کرده، اگه یکی از دوستانمون برای مدتی گرفته به نظر بیاد، چه طور میتونیم باهاش همدلی کنیم که جنبه فضولی و منفی پیدا نکنه؟ ایا باید منتظر بمونیم خودش پیش قدم شه؟ اگه نشد میتونیم خودمون اقدام کنیم؟ ممنون میشم راه کار مناسب رو بفرمایید
در این فایل صوتی محمدپیام بهرام پور به این سوال پاسخ دادند و می توانید روی لینک زیر کلیک کرده و آن را آنلاین گوش کنید و یا روی دانلود فایل صوتی بزنید و فایل را ذخیره کنید:
متن فایل صوتی چطور بدون حس دخالت، با کسی همدلی کنیم؟:
به نام خدا
سلام به شما همراهان عزیز مجموعه بیشتر از یک نفر. من محمد پیام بهرام پور هستم. در این فایل صوتی می‌خواهم به سؤال خیلی خوب یکی از دوستانمان که در نظرات سایت مطرح کردند، با یک سری توضیحات پاسخ بدهم.
سؤالی که در پایان مقاله‌ی همدلی و دلسوزی پرسیده شده بود این بود: "ما یک‌وقت دلسوزی نکنیم به‌جای همدلی" یک سری توضیحات دادیم و دوست خوبمان سؤال زیبایی پرسیدند.
همدلی چیست؟ تفاوت همدلی و همدرسی
گفتند: یک سؤالی ذهن من را مشغول کرده که اگر یکی از دوستانمان برای یک مدتی گرفته به نظر بیاید، چطور می‌توانیم با او همدلی کنیم که جنبه فضولی و منفی پیدا نکند؟ خب این را از چند بحث می‌شود خیلی خیلی دقیق و مفصل بهش نگاه کرد!
من از دو جنبه نگاه می‌کنم!
- یک کوچولو روانشناسی و مسئولیت‌پذیری
- و یک کوچولو بحث ارتباطی
خیلی مهمِ ما، زمانی که شخصی گرفته به نظر میرسد اگر لازم هست خوب باهاش همدلی داشته باشیم.از اون طرف فضولی هم نکنیم، از طرفی دیگر اون شخص هم دیگه شروع نکند مسخره‌بازی که همش گرفته بشه و منتظر باشه که ما برویم سراغش بگیم چی شده و چرا این‌طوری شدی و چرا این کارا رو می کنی؟
به خاطر همین باید یک مرز باریکی بین دعوت به مسئولیت پذیری و توجه کردن به فرد و از آن‌طرف سیریش نشدن قائل بشویم.
چیکار کنیم فضولی به نظر نیاد؟
من اول راجع به این‌که حالت فضولی پیدا نکند میگویم:
خب!ما فرضمان بر این است که هر دو طرف یک رابطه به نسبت خوب باهم دارند یا حداقل رابطشون بد نیست و قطعاً در روابط انسانی هر کدام قلق ها و ویژگی‌های خودشان را دارند .حالا در این موقعیت باید چکار بکنیم؟یکی از بهترین روش‌ها این هست:
به مقدار لازم( دقت بکنید روی این واژه‌ها چون دقیق انتخاب‌شده است) توجه بکنیم و به شخص بگوییم: ببین من فکر می‌کنم که تو گرفته به نظر می‌رسی و مثل همیشه نیستی.از اون طرف هم دوست ندارم که بهت گیر بدهم و الکی انرژی منفی بدهم،اگر موردی هست که می‌خواهی با من در میان بگذاری یا احساس می‌کنی از من کمکی ساخته هست،حالا هر نوع کمکی! حتی یک گفتگوی ساده که می‌خواهی با من مطرح کنی، من در خدمتت هستم.
این به مقدار لازم بستگی دارد! مثلاً شما می‌بینید ده روزه همسرت یک‌گوشه باروحیه‌ی داغون نشسته، یک‌بار بهش این را بگید و بروید، خوب این خیلی بد است. باید به روش‌های مختلف چند دفعه‌ای جویا بشوید و البته بسته به میزان رابطه و میزان شناختی که از طرف مقابلتون دارید و خیلی چیزهای دیگر...
اگر گفت نه چیزی نیست! می‌گویید:ببین من بیشتر از این‌که نمی‌توانم بپرسم ازت! اگر چیزی نیست ولی بهر حال احساس من این هست.اگر فکر می‌کنی که موردی هست حتماً به من بگو! چون من بیشتر ازین واقعاً نمی‌پرسم و نمی‌خواهم که یک‌وقت مکدر کنم خاطرت رو و اذیتت کنم و نمیخوام باعث ناراحتیت بشم.( حالا با هر ادبیاتی که با اون فرد صحبت می‌کنید)و اونوقت خیلی شفاف و خیلی راحت!
اولا شخص دیگه مظلوم‌نمایی و قربانی گری نمی‌کند. بگوید که ای‌بابا من تو این دنیا فلان....و یاد بگیرد که این کار را دائماً برای ما تکرار بکند، که ما بگیم این دیگه یاد گرفته و کارش همین هست...ولی وقتی این کار را می‌کنیم نه... وقتی یک‌بار به شخص میگوییم خیلی طبیعی و محترمانه هست و درعین‌حال قاطعیت را می‌بینیم.
و از اون طرف امتیازهای عاطفی منفی هم مبنی بر بی‌توجهی دریافت نمی‌کنیم.این یک روش خیلی خوب هست که می‌تواند به ما کمک کند.ممنونم که به این فایل گوش دادید و امیدوارم با این نکاتی که من و همکارانم در مجموعه بیشتر از یک با شما عزیزان به اشتراک می‌گذاریم، بتوانیم دنیا را یک جای بهتر برای زندگی کنیم.خیلی متشکرم، پیروز و موفق و بیشتر از یک نفر باشید.
من محمد پیام بهرام پور هستم از مجموعه بیشتر از یک نفر
نویسنده
