مغز دوست دارد اینطوری بشنود

رادیو سخنرانی-برنامه17-مغز دوست دارد اینطوری بشنود

این که مغز ما چطور یاد می‌گیرد و دوست دارد که چگونه بشنود و فرابگیرد موضوع بسیار مهمی است که اگر آن را بدانید، بدون شک می‌توانید در سخنرانی‌های خود استفاده فوق‌العاده موثری از آن ببرید

شما می‌توانید فایل صوتی برنامه هفدهم رادیو سخنرانی با موضوع: مغز اینطور می‌شنود و یاد می‌گیرد را از لینک پایین دانلود کنید:

دانلود رادیو سخنرانی قسمت هفدهم

به نام خدا

سلام دارم خدمت شما دوستان عزیز و همراهان گرامی وب سایت آموزش سخنرانی و فن بیان

من محمد پیام بهرام پور هستم و هفدهمین فایل از فایل های رادیو سخنرانی را در اختیار شما عزیزان می خواهم قرار بدم.

فقط فراموش نکنید رادیو سخنرانی رایگان هست و رایگان خواهد ماند و تنها شرط استفاده از اون این هستش که حداقل اون رو بایک نفر دیگه به اشتراک بگذارید.

من در این فایل قصد دارم به این مورد بپردازم که مغز ما دوست داره چطور ببینه و چطور بشنوه و ما اگه این مکانیزم رو بدونیم بسیار خوب و حرفه ای می تونیم کاری بکنیم که مخاطبان ما در سخنرانی جذب ما شن و به ما توجه ویژه ای داشته باشند.

من می خوام با این ایده از کتاب Brain Rules  از آقای John Medina استفاده بکنم.

دکتر John Medina فردی هستش که در حقیقت بیولوژیست هست و حسابی روی مغز کار کرده و یک کتابی داره به اسم Brain Rules که این کتاب بسیار بسیار پرفروش بوده و بسیار موفق بوده و حتماَ توصیه می کنم حالا یا عبارت John Medina  یا Brain rules یا قوانین مغز رو جستجو کنید در اینترنت و در سایتش عضو بشید.

حتی اگه امکان خرید این کتاب رو ندارید در سایت آقای دکتر مدینا عضو بشید و مطالب خیلی خوبی براتون ارسال خواهد شد. مطالب آموزشی بسیار خوب.

خب دیدگاهی که می خوایم اینجا بگیم این هست: مغز دوست داره اول متوجه بشه که کل قضیه چی هست و بعد بره سراغ جزئیات.

یعنی اگر کل قضیه رو ابتدا نتونه بفهمه نمی دونه جزئیاتی که دریافت می کنه رو کجا باید قرار بده و چون نمی تونه جایی قرار بده یکسری اطلاعات پراکنده رو دریافت می کنه و مضطرب می شه چون نمی دونه اینها رو دقیقاَ چی کار بکنه.

دوره غیر حضوری سخنرانی و فن بیان را از دست ندهید

بنابراین خیلی مهم هستش که یک مسیر راهی رو ابتدا بهش نشون بدیم.

بگذارید یک مثال بزنم: فرض کنید تو یک مهمونی نشستید دارید یک داستان رو تعریف می کنید و یک دوست وارد اون جمع می شه وسط داستان.

قاعدتاَ قابل پیش بینی هست: دائماَ می پرسه قضیه چیه؟ چی شده؟ بابا یکی به من بگه دیگه؟ چه اتفاقی افتاده؟ خیلی نگران هست.

میخواد بدونه چیه، چون نمی دونه الان باید کجای داستان باشه و نمی تونه اطلاعات رو بچینه، یا یه فیلم رو از وسطاش دیده باشیم باز هم همینطور.

خب، پس این یک ایده بسیار مهم هست که یک دید کلی در ابتدای صحبتمون ارائه کنیم و بعد به ارائه جزئیات بپردازیم.

حالا بگذارید یک مثال یک مقدار روزمره تر رو با هم بررسی بکنیم.

خب، طبعاَ همه ماها در دوران راهنمایی موضوعی به نام مبنا رو گذروندیم، که می یومد ارزش مکانی اعداد رو عوض می کرد و با پایه دادن مختلف، مثلا ما پایه شمارشون ده هست الان، می یومدیم پایه هارو عوض می کردیم و یکسری محاسبات انجام می دادیم.

خب به نظر من این یکی از بیهوده ترین درسهایی بود که در دوره راهنمایی می شد گذروند.

خب اون لحظه ذهن نمیدونست که باید این مطلب رو کجا بگذاره، به چه درد میخوره و چطور میشه استفاده کرد.

اگر معلم خیلی خیلی خوبی می داشتیم به ما توضیح می داد که خوب این برای این هست که شما بتونید توی کامپیوتر بعداَ اگر علاقمند بودید استفاده کنید و خب می بینیم چند نفر از اون افراد الان علاقمند به کامپیوترن و چند نفر از اونهایی که کامپیوتر می خونن این موردرو یادشون مونده.

پس اون لحظه ذهن به خودش می گه خب که چی؟! و حالا ممکنه که شاید شما براتون این ذهنیت پیش بیاد که این لزوماَ خود موضوع مهم نیست باعث تمرین های ذهنی می شه ولی باید نگاه بکنیم ببینیم آیا تمرین های مناسب تری وجود داره یا خیر.

مهارت های ضروری مثل مهارتهای ارتباطی قطعاَ مهمتر هستند ما حتی اگر در ریاضی نابغه هم باشیم اما مهارت ارتباطی نداشته باشیم بلا شک شکست خواهیم خورد.

بنابراین باید خیلی دقت بکنیم این جریان رو بتونیم بخوبی شکل بدیم.

فقط کافی بود اون زمان یک موضوع جذاب به ما ارائه می شد یعنی گفته می شد.

مثلاَ، با دونستن این موضوع، الان چه کاری رو می تونید انجام بدید؟ اون لحظه ذهن می تونست این رو یک جایی براش باز کنه و این اطلاعات رو خیلی خوب در خودش نگهداری بکنه، که البته این موضوع چون موضوع خیلی کاربردی نیست تقریباَ امکان پذیر نیست.

اما بریم سراغ بحث خودمون، یعنی از مثال ها خارج بشیم و برگردیم به موضوع سخنرانی.

موضوع سخنرانی می گه که، ما باید کل قضیه رو ابتدا یکview یا یک دیدگاه کلی نسبت بهش داشته باشیم که به مخاطب ارائه بدیم.

حالا ممکنه یک سوالی براتون پیش بیاد مثلاَ یکسری فیلم هارو دیدین که اول با یک جزئیات خیلی ریز شروع می کنند وبعد یواش یواش می یان به کل وارد می شن یا مثلاَ برخی از سخنرانیها، یا حتی سخنرانی های خودم، من خودم خیلی اوقات میام یه داستان می گم و اصلاَ نمی گم موضوع از چه قرار هست و گام به گام مخاطبین رو همراه میکنم.

این به این معنی هست که ما میاییم از یک روش دیگری استفاده می کنیم. کنجکاوی شخص رو به کار می گیریم و از اون کنجکاوی استفاده می کنیم تا اون شخص کاملاَ پیگیر باشه تا از کل داستان سر دربیاره.

ولی اگر این موضوع زیاد کش بیاد، مثلاً اگر بیش از 8-7 دقیقه طول بکشه و فرد متوجه نشه که قضیه  چی هست به احتمال زیاد دیگه به ما توجه نخواهد کرد. چون از کلیت موضوع سردرنیاورده.

بنابراین حتی اگر می خواهیم از جزئیات شروع کنیم، باید جزئیات یک سیر منطقی داشته باشه که ختم بشه به موضوع کلی و این موضوع جزئی هم باید جذاب باشه اگر یک راست بریم سراغ یک موضوع تخصصی به احتمال خیلی زیاد مخاطب ما بهمون توجه نخواهد کرد.

نکته ای که می خوام به عنوان نکته پایانی خدمتتون عرض بکنم این هست که این ایده رو در پاورپوینت هم استفاده بکنیم.

خیلی از ماها توی پاورپوینتمون میاییم یک عالمه جزئیات می نویسیم، یک عالمه متن می نویسیم و چون تو لحظه اول مغز نمی تونه بفهمه داستان چی هست گیج می شه.

بنابراین خیلی مهم هست که ما با یک عکس و یک عنوان ابتدا کلیت اون اسلاید یا اون صفحه از پاورپوینتمون رو به مخاطب بفهمونیم و بعد بیاییم جزئیات رو توضیح بدیم.

اگر تو چند ثانیه اول مفهوم اسلاید مارو دریافت نکنه به واسطه اون تیتر بسیار بزرگ و اون عکس، به احتمال خیلی زیاد توجهش بیشتر به پاورپوینت هست تا از قضیه سردربیاره تا اینکه بخواد به ما توجه بکنه.

پس این ایده از کتابBrain rules  از دکترJohn medina رو یکبار دیگه با هم مرور می کنیم: مغز دوست داره اول متوجه بشه که کل داستان چی هست و بعد بره سراغ جزئیات.

از توجهتون خیلی خیلی ممنونم و باز هم بهتون یادآوری می کنم: رادیو سخنرانی رایگان هست و رایگان خواهد موند و تنها شرط استفاده ازش این هست که اون رو حداقل با یک نفر دیگه به اشتراک بگذارید.

از توجهتون ممنونم.خدانگهدار.