تریبون در مورد این بود که شرکت کننده ها چطور سخنرانیشون را پیکربندی کنند.
شروع کلاس با یه شوخی خنده دار شروع شد."در حالیکه جلوی سالن بودم و بچه ها فقط صدام را میشنیدند گفتم پشت سرتون را ببینید، بعد از جلو اومدم بیرون، گفتم سرکارتون گذاشتم…"

چیکار کنیم تا سخنرانیمون ساختار داشته باشد

در ابتدا تمرینی به شرکت کنندگان داده شد؛ حدودا 20 نفر به بالای سن آمدند، به هر یک از آنها جمله ای داده شد و آنها را جا به جا کردیم هر جمله از یک داستان بود منتهی چون آدم ها را جا به جا کرده بودیم داستان بی معنی میشد و به سختی میتوانستی متوجه شوی که داستان از چه قرار است. در ادامه به شرکت کننده ها گفته شد تا به ترتیب متن داستان قرار بگیرند،
وقتی به ترتیب قرار گرفتند هر کسی هر جمله ای که داشت را شروع به خواندن کرد اما این بار فرق میکرد دیگر داستان بی معنی نبود و داستان معنی پیدا کرده بود.

اما هدف ما از انجام این کار چی بود؟
ما از انجام این کار به شرکت کنندها گفتیم سخنرانی نیز مانند همین داستان میماند اگر ساختار داشته باشد مخاطب لذت میبرد اما اگر سخنرانی شما ساختار نداشته باشد طبیعی است که از سخنرانی شما لذت نخواهد برد.

در ادامه گفته شد ساختار سخنرانی هم دقیقا مثل پرواز میمونه که یک پذیرش مخاطبین وجود دارد، مقدمات سفر هست، بلند شدن هست، طی مسیر، نشستن هواپیما هست و تحلیل بار؛ این چیزی است که در حقیقت به صورت کلی وجود داره و در هر کدام از این ها روندش نیز توضیح داده شد.