جایگاه کارگروهی در نظام آموزشی
 

جایگاه کارگروهی در نظام آموزشی ، آموزش کار گروهی و ترویج فرهنگ آن در نظام‌های آموزشی مطرح دنیا یکی از اصلی‌ترین و اجتناب ناپذیر ترین اصول بوده زیرا بهره وری از نیروی آینده در گرو آن است.

همینطور روش تدریس مبتنی بر کار گروهی نیز اهمیت بسیار زیادی دارد.

کار گروهی یا این روزها دغدغه همه نظام‌های آموزشی دنیاست، اما همین که یک عده را دور هم جمع کنیم و اَزَشان بخواهیم با هم کار کنند، یک گروه ساخته نمی‌شود.

اعضای گروه برای این که اثربخش باشند، باید بدانند چرا دور هم جمع شده‌اند، به کجا قرار است برسند و ‌چطور باید به ‌آن‌جا برسند.

برای این کار باید شرکت یا گروه و افرادی که عضو آن هستند مأموریت، چشم‌انداز، مقصد‌ها و هدف‌هایشان را خوب بشناسند.

کارگروهی در ساده‌ترین بعد خود تمرین برای زندگی در جامعه است چون به هر حال افراد مجبور هستند برای ادامه زندگی مدنی خود در گروه‌هایی به فعالیت بپردازند.

اما کار گروهی در نظام آموزشی کشور ما متأسفانه جایگاه مناسبی ندارد و به نوعی می‌توان گفت که فراموش شده است! و البتهه نتیجه آن نیز کاملاً مشهود است!

وضعیت فعلی ما در بسیاری از گروه‌ها حتی شاید این تفسیر را تا حد زیادی صحیح دانست که کشور ما در ورزش‌های انفرادی بسیار موفق‌تر از ورزش‌های گروهی است.

به هر حال هر کشوری نیاز دارد که نسل آینده خود را به گونه‌ای تربیت بکند که بیشترین بهره وری را داشته باشد و این در حقیقتت باید از جایی به نام مدرسه آغاز شود.

شبیه سازی زندگی گروهی و با هم بودن، درک یکدیگر و تبدیل نگاه از من به ما.

به عنوان مثال در نظام آموزشی ایالات متحده امریکا تقریباً هیچ کار انفرادی وجود ندارد و دانش‌آموزان در همان ابتدای کار باید با یک هم‌تیمی خود به فعالیت بپردازند.

اما در ایران مفهوم کارگروهی فقط محدود شده به تمرین‌هایی که کتاب درسی با عنوان کارگروهی مطرح کرده که البته معلمانن عموماً آن را نیز فدای سکوت می‌کنند و ترجیح می‌دهند که دانش‌آموزان به تنهایی کار گروهی را انجام دهند اما سکوت کلاس بر هم نخورد.
اینجا نمره به یک نفر داده می‌شود، یک نفر توبیخ می‌شود و یک نفر شاگرد اول می‌شود.

معمولاً مفهوم بهترین کلاس معنای چندانیی ندارد.

تیم برتری هم اگر باشد، به دلیل کار خوب سرگروه تیم است و این چنین است که ما هیچگاه عادت نکرده‌ایم با یکدیگر راحت زندگی کنیم و تأثیرات آن را در زندگی‌های نسل آموزش نیافته می‌توان به سادگی دید…

دانشجوهایی که در یک خوابگاه هستند، زندگی زوج‌های جوان، عدم توانایی تحمل همکاران و ناتوانی در زندگی آپارتمانی تنها بخشش کوچکی از کار گروهی هستند….

از صمیم قلب امیدوارم که نظام آموزشی ما به معنای واقعی کلمه به کار گروهی بپردازد و اهمیت آن را بیشتر درک نماید

و در پایان از معلمان و تمام عزیزانی که در بحث آموزش فعال هستند، تقاضا دارم که کار گروهی را فراموش نکنند و حتماً در برنامهه خود کار گروهی را بگنجانند به عنوان یک اصل و نه یک تمرین یا تفریح…