از ویدئوهای «آرات» چه درسی میگیریم؟
این روزها، ویدئوهای پسربچهای به نام آرات، حسابی گل کرده و پربیننده شده است.
پسربچهای که با حرکات نمایشی و بعضاً شگفت انگیز خود که نشان از تمرینات پرفشار گذشته دارد، باعث جلب توجه میلیونها نفر در شبکه اجتماعی اینستاگرام به خودش شده است.
چندین اتفاق متفاوت و اظهارنظرهای متنقاض، این روزها در مورد آرات حسینی در جریان است.
از ماجرای کامنت لیونل مسی، فوتبالیست سرشناس آرژانتینی، زیر یکی از پستهای اینستاگرامی او، جدال لفظی پدر آرات و علی کریمی فوتبالیست ایرانی، لایوهای آرات با افراد معروفی همچون نواک جوکویچ صربستانی و ویدئوهای خشم آلود پدر آرات در دفاع از نوع رفتار با فرزندش!
همچنین بحثهای بعضاً ضد و نقیضی در مورد نوع رفتار پدر آرات با او در جریان است.
عدهای نوع رفتار پدر با فرزند را مصداق خشونت و کودکآزاری میدانند و عدهای دیگر پدر آرات را تحسین میکنند که استعدادهای فرزندش را کشف کرده و با تمرینات منظم و سنگینی که برای او در نظر گرفته، باعث شده او به شهرت جهانی برسد و تازه عنوان کرده که برنامههای زیادی برای آینده او دارد.
اما یکی از بحثهایی که در مدت اخیر راجع به پدیدهای به نام «آرات حسینی و پدرش» پیش آمده، این است که عدهای با دیدن برنامههای پدر آرات برای او، والدین خود را به باد سرزنش گرفتهاند که «چرا آنها استعدادهای کشف نشدهشان را کشف نکردهاند و مسیری همچون آرات برایشان ترسیم نکردهاند!»
این بحث را میخواهم کمی موشکافی کنم!!
در این ویدئو، نکات جالبی در این رابطه خواهید دید!
نکاتی که در ویدئوی بالا شرح دادهام:
اول:
آیا واقعاً میتوانیم دلیل عدم موفقیتهای خود را به والدین نسبت دهیم؟
دوم:
فکر کردن به گذشته چه پیامدها و نتایجی برای ما به دنبال خواهد داشت؟
سوم:
آیا تغییر دادن گذشته امکان پذیر است؟ ساختن آینده چطور؟
چهارم:
چرا سرزنش کردن والدین در این رابطه، هرگز نمیتواند توجیه مناسبی برای عدم موفقیت ما باشد؟
پنجم:
آیا تمام کسانی که موفق شدهاند، صرفاً والدینی همچون پدر آرات داشتهاند؟
ششم:
چطور قربانی نباشیم و آینده را بسازیم؟
و…