اثر قرنطینه روی مغز و مراقبت‌های ضروری (با گریگوری کارمنس)
نسخه کامل لایو پیام بهرام پور با گریگوری کارمنس را می بینید.
گریگوری کارمنس کیست؟ ( Gregory Caremans )
آقای کارمنس یک پژوهشگر در حوزه مغز و نوروساینس (علوم اعصاب) و اهل کشور بلژیک است. او یک دانشگاه تحقیقاتی و آموزشی به نام «دانشگاه مغز» یا «Brain Academy» راه اندازی کرده که تاکنون چیزی حدود 250 هزار نفر در کلاس های درس و کارگاه های عملی او شرکت کرده‌اند.
آقای گریگوری همچنین صاحب سایتی به نام «آکادمی مغز» است و به صورت علمی بر روی رفتارهای انسان و عجایب مغز انسان کار می کند.
در لایوی که پیام بهرام پور با «گریگوری کارمنس» داشت، آنها در مورد اثر قرنطینه روی مغز و مراقبت های ضروری از مغز در ایام قرنطینه و کرونا صحبت کردند.
چرا باید اثر قرنطینه روی مغز را بدانیم و از مغزمان مراقبت کنیم؟
ما موجودات اجتماعی هستیم و انزوا و قرنطینه و جدا شدن از اجتماع، می تواند برای مغز ما مضر باشد و اثرات درازمدتی روی آن بگذارد.
ممکن است با کمک شبکه های اجتماعی بخشی از این مشکل حل شود، اما در کنار آن به نظر شما باید چه مراقبت‌هایی از مغزمان کنیم و چطور شدت آسیب‌های ناشی از تنهایی و دوری از اجتماع را کم کنیم؟
در لایو بالا، درمورد باید ها و نباید های مراقبت از مغز در قرنطینه و این مسئله که دور شدن از زندگی اجتماعی در این ایام چه اثراتی روی مغز ما دارد و البته کاهش این صدمات صحبت شده است.
مقالات بیشتری در مورد مغز بخوانید:
مغز انسان چگونه کار می کند؟ (شش نکته بسیار جالب در مورد سیستم یادگیری مغز)
12 حقیقت علمی در مورد یادگیری و مغز
14 تمرین جالب برای تقویت حافظه و افزایش کارایی مغز
آیا تنها بودن و انزوا، تاثیر بدی روی مغز دارد؟
می خواهم از یک آزمایش جالب برایتان بگویم!
تصور کنید به‌مدت 30 روز، در یک اتاق کوچک و تاریک و بدون هیچ تعامل اجتماعی محصور شده‌اید. اغلب افراد توانایی تحمل این شرایط را ندارند. اما در سال 2018، ریچ آلاتی یک قمارباز حرفه‌ای آمریکایی صدهزار دلار شرط بست که می‌تواند به‌تنهایی و در تاریکی مطلق 30 روز دوام بیاورد. او در یک اتاق کاملا تاریک که تنها دارای تختخواب، یخچال و حمام بود، نگه داشته شد ولی با وجود تمام وسایل مورد نیاز برای زنده ماندن، آلاتی نتوانست تا آخر ماه دوام بیاورد. بعد از بیست روز او آزادی خود را با بخشی از آن پول مبادله کرد.
انزوای اجتماعی شدید می‌تواند اثرات منفی زیادی روی مغز و روان ما داشته باشد. آلاتی تنها فردی نبود که طیف وسیعی از اثرات جانبی از تغییر در چرخه‌ی خواب گرفته تا توهم را تجربه کرد. اما چرا تحمل انزوا اینقدر برای انسان‌ها دشوار است؟
یکی از مهم‌ترین دلایل این است که انسان‌ها موجوداتی اجتماعی هستند، بنابراین زندگی در انزوا برای آنها سخت است. بسیاری از افرادی که در محیط‌های ایزوله زندگی می‌کنند مانند دانشمندانی که در قطب جنوب به‌سر می‌برند، گزارش می‌کنند که تنهایی دشوارترین بخش کار آنها است. یوسی گینزبرگ، کسی که هفته‌ها در جنگل‌های آمازون به تنهایی سر کرده بود، گفت که او بیش از همه چیز از تنهایی در رنج بود و برای فرار از این تنهایی در ذهن خود دوستانی خیالی ساخته بود.
افرادی که دچار انزوای اجتماعی هستند، درمقابله با شرایط استرس‌‌زا، ضعیف‌تر خواهند بود. همچنین احتمال بروز افسردگی در آنها بیشتر بوده و ممکن است در زمینه پردازش اطلاعات نیز دچار مشکل شوند. این امر خود منجر به دشواری‌هایی در زمینه‌ی تصمیم‌گیری و ذخیره و یادآوری خاطرات می‌شود. افرادی که تنها هستند، نسبت‌به بیماری‌ها نیز حساس‌تر هستند. پژوهشگران فهمیده‌اند که پاسخ ایمنی سیستم ایمنی یک فرد تنها دربرابر ویروس‌ها متفاوت بوده و احتمال ابتلا به بیماری در او بیشتر می‌شود.
وقتی افراد در محیط‌های فیزیکی جداگانه‌ای قرار می‌گیرند، اثرات ناشی از انزوای اجتماعی در آنها بیشتر می‌شود. برای همین هم هست که زندانیان خشن و یا دردسرساز را به سلول انفرادی می‌اندازند تا به نوعی او را مجازات کرده باشند.
ناتاشا کامپوش یک زن استرالیایی که در ده سالگی ربوده شد و برای هشت سال در یک زیرزمین زندانی شده بود، در کتابش نوشته بود که نبود نور و تماس با انسان‌ها موجب تضعیف روان او شده است.
بخوانید: درمان افسردگی؛ روش های تازه، دلایل کمتر شناخته شده
چطور اثر قرنطینه را بر روان خودمان کمتر کنیم؟
همانطور که گریگوری کارمنس توضیح می دهد، بهترین راه این است که ابتدا تعاملات اجتماعی را زیادتر کنیم. البته نه لزوماً تعاملات حضوری را.
راه‌های زیادی برای کم کردن اثر قرنطینه روی مغز وجود دارد. مثلاً:
اول:
با دوستان قدیمی که مدت‌هاست ارتباطمان را قطع کرده‌ایم، دوباره ارتباط تازه ای برقرار کنیم. ساعتی را برای تماس مشخص کنید و حس رابطه با دیگران را در خود ایجاد کنید
دوم:
به افرادی که از ما به دلیل حفظ فاصله اجتماعی دور هستند، تماس تصویری بگیریم و آنها را بیشتر ببینیم.
سوم:
اخبار را محدود کنید و مراقب چیزهایی که می‌خوانید باشید. زمان کمتری به خواندن و دیدن چیزهایی اختصاص دهید که حالتان را بد می‌کنند. شاید بهتر باشد فقط در زمانی مشخص سراغ اخبار بروید
چهارم:
برای مدتی شبکه‌های اجتماعی را ترک کنید. اگر نمی‌توانید، دستکم در شبکه‌های اجتماعی کلیدواژه‌هایی را که ممکن است محرک اضطراب باشند ببندید و کاربران مسئله‌ساز را دنبال نکنید. همچنین گروه‌های واتس‌اپی، تلگرامی و اینستاگرامی آزاردهنده را ساکت کنید.
متفاوت بیندیشید و عمیق‌تر شوید…!
حقایقی جالب در مورد مغز (سرمایه بسیار مهمی که از وجود آن بی‌خبریم…)
کلیک کنید:
