تصور کنید یک سخنرانی برای 20 نفر از همکلاسی‌هایتان در پیش دارید!
اگر اولین بارتان باشد، احتمالاً دچار استرس و نگرانی می‌شوید.
می‌خواهیم در مورد این صحبت کنیم که چرا اکثر توصیه‌ها و پیشنهادهایی که در مورد رفع خجالت و استرس از جمع می‌شنویم به لحاظ علمی اشتباه هستند!

حتماً شنیده‌اید که در هنگام برخورد با یک موقعیت استرس‌زا یا ترسناک، می‌گویند به خودت تلقین کن و به این شکل از پس موقعیتی که با آن مواجه شده‌ای برمی‌آیی!

پیشنهاد می کنیم ابتدا فایل صوتی که محمد پیام بهرام پور در  این مورد ضبط کرده اند را گوش کنید:

برای دانلود فایل صوتی محمدپیام بهرام پور اینجا کلیک کنید

دوره رویایی شهامت: اعتماد به نفس ، رفع خجولی و کم حرفی را از دست ندهید

حقیقت این است که وقتی در یک موقعیت ترسناک هستید و به خودتان میگویید به‌صورت مکرر میگویید من می‌توانم و به این موقعیت غلبه می‌کنم، یکپارچگی درون شما به‌عنوان یک انسان به هم می‌ریزد و شما در حال دروغ گفتن به خود هستید!

در دانشگاه اتاوا آزمایشی با این مضمون انجام‌شده است:
افراد انتخاب‌شده که همگی ترس از جمع داشته‌اند، به‌صورت رندوم به دودسته تقسیم‌شده‌اند.
دسته اول باید به خود تلقین می‌کردند که من می‌توانم، من توانمندم و من به این ترس غلبه می‌کنم.
دسته دوم ترس خود را پذیرفته‌اند و قبول کرده‌اند که نگرانی و استرس دارند و به خود گفته‌اند که من باوجود نگرانی به جلو می‌روم و کار خود را به‌خوبی انجام خواهم داد!
نتیجه این شد که گروه دوم به طرز معناداری بهتر عمل کردند.
گروه دوم ناامید نبوده‌اند. بلکه پذیرفته‌اند و به دل ترس رفته‌اند.

به‌صورت کلی واقعیت این است که تلقین و ادا درآوردن و صورت‌مسئله را پاک کردن، باورپذیر نیست.
راه درست این است که ابتدا ترس و استرس پذیرفته شود و سپس این باور را به خود داشته باشیم که باوجوداین استرس‌ها و ترس‌ها،کار خود را به‌خوبی انجام خواهیم داد.
برای یک سخنرانی باید تمرکز و تلقین را روی اجرا بگذاریم نه روی استرس!

مراقب این قضیه باشید. اجازه ندهید هر توصیه بدون پشتوانه و غیرعلمی به ذهن شما راه پیدا کند.

اجازه بدهید خاطره‌ای عینی برایتان نقل کنم:

یک‌بار سخنرانی خاصی داشتم. موقعیت چالش‌برانگیز بود و ویژه! در ابتدای سمینارهایم، ویدئویی از معرفی من پخش می‌شود.
مجری این برنامه خاص آقای شهریاری از مجریان خوب صداوسیما بودند.
ایشان مرا در مقابل مدیرانی که سنشان دو یا سه برابر من بود و جزو ثروتمندترین و بهترین مدیران ایران بودند این‌گونه معرفی کرد: ” می‌خواهم یک جوان میلیاردر را به شما معرفی کنم!” ایشان با این معرفی کار را برای من سخت کرد.
آن‌قدر شرایط سخت بود که استرس شدیدی گرفتم.
مخاطبان دچار نوعی ابهام در مورد من شدند و ترس شدیدی وجود مرا فراگرفت.

کاری که من کردم این بود: دستم را روی قلبم گذاشتم و گفتم:
“داری یک کار بزرگ می‌کنی. مسلماً ترسناک و استرس‌زاست. اما باید عالی انجامش بدی!” من ترسم را دیدم و به آن توجه کردم و اجرای بسیار عالی‌ای داشتم.

ترس از بین نمی‌رود. بلکه ترس‌ها بزرگ‌تر می‌شوند. جانانه به ترس‌ها توجه کنید و سپس آن را رها کنید!

نکته مهم این است که هیچ‌گاه نمی‌شود از سخنرانی نترسید.
مثلاً اولین سخنرانی من استرس بخش و ترسناک بود. اما بعد از چند بار، کلاس‌های کوچک برایم عادی شد.
پس‌ازآن کلاس‌های 70 نفر به بالاتر برایم چالش‌برانگیز بود. همچنین وقتی می‌خواستم به شهر دیگری بروم.
اولین سخنرانی من به زبان انگلیسی بسیار ترسناک بود. اما کم‌کم با این شیوه از پس تک‌تک آن‌ها برآمدم.

پس این دو نکته را به یاد بسپارید:

1- به توصیه‌های بدون پشتوانه علمی و توهم‌زا توجه نکنید.

2- ترستان را بپذیرید و توجه خود را از روی آن بردارید و تمرکز خود را روی اجرا بگذارید.

ترس‌های مختلف مثل ارتباط با جنس مخالف، سخنرانی، قراردادهای کاری و…  را نیز به این شیوه می‌توانید به‌راحتی از بین ببرید.